كاربرد و تاثير معماري پايدار بر حفظ محيط زيست و توسعه گردشگري

گردشگري در بستر محيط زيست صورت مي گيرد كه متشكل از محيط طبيعي، فرهنگي و اجتماعي است . گردشگري در محيطي صورت مي گيرد كه متشكل از انسان و ويژگي هاي طبيعي است .محيط انساني متشكل از عوامل و فرآيندهاي اقتصادي ، اجتماعي و فرهنگي است . با اين حال شايان ذكر است كه در واقع محيط انساني و محيط طبيعي در هم آميخته اند و فعاليت انساني هم بر محيط طبيعي اثر مي گذارد و هم از آن اثر مي پذيرد. توسعه پايدار از اصول و مباني پيشرفت اقتصادي، اجتماعي وسياسي در جهان محسوب مي شود و بدليل نقشي كه گردشگري مي تواند در اين زمينه بخصوص در كشورهايي مانند ايران ايفا نمايد، لزوم و ضروت توجه به گردشگري پايدار حائز اهميت فراوان است. موفقيت و رشد پايدار گردشگري در گرو عملكرد مناسب و هماهنگ عناصر و فاكتورهاي متعددي از جمله محيط زيست است كه با هم ارتباط تنگاتنگي است. معماري پايدار از جمله عواملي است كه ميتواند در طول دوره ي زماني زيادي سبب افزايش جذب گردشگر شده و همچنين به پايداري گردشگري در مناطق مختلف كمك كند. روش تحقيق اين پژوهش به صورت توصيفي-تحليلي و مبتني بر روش كتابخانه اي و ميداني مي باشد. در اين مقاله سعي شده ضمن بررسي ضرورت حفظ محيط زيست با به كارگيري والگوبرداري از معماري پايدار، به بررسي عوامل تاثيرگذار در جهت توسعه گردشگري نيز پرداخته شود.