بررسي روند رشد شهرنشيني بر تخريب باغات شهري با رويكرد زيست محيطي ( نمونه موردي باغات منصورآباد شهر شيراز)

ساخت و ساز در شهر ها بعنوان مكان زندگي و فعاليت انسان نه تنها بخش مهمي از محيط مي باشند، كه علاوه بر تاثير گذاري بر محيط زيست باعث تخريب و گاه صدمه به فضاي طبيعي و ايجاد محيطي نا امن و آلوده براي مردم مي شود. در اينجا به بررسي روند رشد شهرنشيني بر تخريب باغات شهري با رويكرد زيست محيطي پرداخته خواهد شد. نتايج حاكي از آن است كه، با رشد 5.9 برابري جمعيت در بازه زماني 1375 تا 1390 ه.ش در شهر شيراز، بيش از 124 هكتار از باغات و بالغ بر 24 هكتار از زمين هاي كشاورزي در منطقه منصورآباد را به كام خود فرو برده تا بتواند 42 هكتار به سطح شهرنشيني خود بيافزايد. همچنين ميزان حجم آلايندگي ناشي از فضاي شهري و حجم اكسيژن حذف شده به دليل تخريب باغات نيز برآورد گرديد.