بررسي آثار درازمدت تورم و پيرشدگي شيميايي بر دوام دو نوع رزين پلي¬استر غيراشباع اورتوفتاليك

تماس پليمرها با مواد كوچك مولكول و حلال¬ها در غالب كاربردهاي صنعتي از اهميت علمي و صنعتي زيادي برخوردار است. به طور كلي بررسي تأثير يك حلال (آب و يا ديگر محلول هاي شيميايي اسيدي، قليايي، نمكي، آلي و غير آلي) و سينتيك جذب آن در پليمرها (از نظر صنعتي) اهميت دارد. اين موضوع كه گاه با نام پيرشدگي پليمر در معرض محلول¬هاي شيميايي نيز عنوان مي¬شود، قابليت كاربرد پليمر در محيط مزبور را نشان مي¬دهد. به علت گسترده بودن زمينه مصرف رزين¬هاي پلي¬استر غيراشباع در صنايع ساختماني و كاربرد آن¬ها در ساخت بتن¬ها و لوله¬هاي پليمري، در اين مقاله، دوام دو نوع رزين¬ پلي¬استر غيراشباع اورتوفتاليك به كار رفته در ساخت بتن¬هاي پليمري، از ديدگاه تورمي در آب، گازوئيل، اسيدسولفوريك يك نرمال و محلول قليايي ساخته شده از آب، كربنات سديم و بي¬كربنات سديم ارزيابي مي¬شود. تغيير خواص كششي و خمشي اين دو رزين¬ پس از شش ماه قرارگيري در چهار محلول آب، اسيدسولفوريك، گازوئيل و محلول قليايي ساخته شده از آب، كربنات سديم و بي¬كربنات سديم بررسي شد. به منظور بررسي بازگشت¬پذير يا ناپذير بودن پديده تورم و آثار آن روي دوام پلي¬استر، نمونه¬هاي مشابهي تهيه گرديد و با حرارت دادن آ¬ن¬ها پس از پيرشدگي، تغييرات وزني و همچنين خواص مكانيكي آن¬ها مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج آزمون¬ها مشخص مي¬كند كه با وجود اينكه هر دو رزين استفاده شده اورتوفتاليك هستند، تفاوت¬هايي در رفتار آن¬ها از لحاظ مقاومت به محلول¬ها و پيرشدگي شيميايي ديده مي¬شود. از زمان يك تا سه ماه بيشترين افت در خواص نمونه¬ها اتفاق افتاد. همچنين، آب و محلول قليايي تأثيرات جدي¬تر و بازگشت¬ناپذيري نسبت به ساير محيط¬ها بر نمونه¬ها داشت. براي درك بهتر دليل، تورم نمونه¬ها در محلول¬ها مورد بررسي قرار گرفت.