بررسي رابطه بين پتانسيل زتا فوق روان كننده هاي بتن و ضريب انتشار يون كلر در بتن حاوي متاكائولن

امروزه سازه هاي بتني نقش بسيار مهمي در زير ساخت هاي عمراني و صنعتي هر جامعه اي دارند . بنابراين شرايط و عملكرد اين سازه ها از هميت ويژهاي برخوردار است . يكي از مهمترين آسيب هاي سازه هاي بتني ، دوام آنها در برابر حمله كلريد ها مي باشد. نفوذ يون كلر در بتن را با پارامتر ضريب انتشار مي توان بررسي نمود.معمولا در سازه هاي دريايي و ساحلي ( محيط هايي مانند خليج فارس و درياي عمان ) براي كاهش نفوذپذيري بتن در برابر حمله كلريد ها از پوزولان هاي طبيعي مانند متاكائولن استفاده مي شود. استفاده از اين پوزولان ها در اجراي بتن تازه، نياز به مصرف افزودني هاي شيميايي روان كننده و فوق روان كننده دارد. ضرورت دارد اثر اين افزودني هاي شيميايي را نيز در ضريب انتشار يون كلر در بتن بررسي نمود. يكي از پارامتر هايي كه در بيان ارزيابي عملكرد اين فوق روان كننده ها مورد بررسي قرار مي گيرد پتانسيل زتا مي باشد . در اين مقاله رابطه بين پتانسيل زتا ايجاد شده يعني دافعه الكتريكي بين ذرات سيمان در محلول كلوئيدي سيمان و رابطه آن با ضريب انتشار يون كلر در آزمايش مهاجرت تسريع شده يون هاي كلرايد (RCMT) مورد بررسي قرار گرفت . در اين تحقيق سه ماده افزودني فوق روان كننده ليگنوسولفونات (LS) ، نفتالين سولفونات فرمالدهيد (SNF) و پلي كربوكسيلات (PC) را در بتن، مطابق استاندارد NT BUILD 492 مورد بررسي قرار گرفتند .