بررسي رفتار خمشي و فشاري بتن‌هاي پليمري ساخته شده با الياف پروپيلن با نسبت طرح اختلاط‌هاي مختلف

الياف پليمري (از جمله پروپيلن، گرافيت، آراميد و غيره) به دليل قابليت انعطاف‌پذيري بالا و همچنين تأمين مقاومت قابل قبول امروزه كاربرد وسيعي در صنعت ساختمان پيداكرده‌اند. بتن به دليل مقاومت بالا و ساختار سنگدانه‌اي خود داراي رفتار شكننده‌اي به هنگام بارگذاري بوده و همزمان با رشد ترك دچار ناپيوستگي شديد ساختاري و در نهايت پكيدگي مي‌گردد. يكي از اهداف تحقيقي كه مي‌تواند مطرح گردد اضافه كردن قابليت كنترل رشد ترك در بتن و بازتوزيع آن در كل محيط آن بوده كه منجر به افزايش شكل‌پذيري محيط قبل از فروپاشي نهايي مي‌گردد. در تحقيق حاضر به بررسي تأثير ميزان اختلاط الياف پروپيلن در ساختار بتن معمولي پرداخته شده و ميزان حساسيت مقاومت و همچنين شكل‌پذيري بتن از نظر رفتار محوري و خمشي مورد بررسي قرار مي‌گيرد. مطالعه به صورت آزمايشگاهي بر روي سه رده بتن بدون پليمر (شاهد)، با الياف پليمر به ميزان 1/0% وزن سيمان و همچنين با الياف پليمر به ميزان 2/0 وزن سيمان كه كلاً شامل هجده نمونه استوانه‌اي استاندارد (در محدود سنين 7 الي 28 روزه) و شش نمونه تيرشكل (در سن 28 روزه) انجام شد. بارگذاري فشاري و خمشي از نوع شبه‌استاتيكي و با شرط كنترل يكنواي تغييرمكان انجام گرفت. با توجه به نتايج حاصل مشاهده گرديد كه افزودن الياف تا ميزان 1/0% باعث افزايش قابل قبولي به ميزان 20% در مقاومت فشاري بتن شده و همچنين شكل‌پذيري نهايي آن نيز تا حد 60% افزايش مي‌يابد كه بسيار چشم‌گير است. با افزايش اختلاط الياف تا حد 2/0% وزن سيمان، از ميزان مقاومت فشاري بتن به ميزان 10% كاسته شده ولي در مقابل شكل‌پذيري نهايي بتن تا حد 130% افزوده شده كه بتن را از حالت ترد به حالت خميري تبديل مي‌كند. مقاومت خمشي تيرها در ميزان الياف 1/0% روند افزايشي به ميزان 20% داشته و در حجم الياف 2/0% به ميزان 10% كاهش مي‌يابد.