احداث ساختمانهاي سبز در روستاهاي بروجرد- مطالعه ي موردي : روستاي كِيوَره

اين تحقيق به مسئله مقاوم سازي و ساخت و ساز و نوع سيستم و مصالح به كار رفته در مسكن روستايي ، علي الخصوص ساخت و ساز پس از خرابيهاي ناشي از زلزله ، مي پردازد. پس از وقوع زلزله سال 1385 در دشت سيلاخور واقع در شهرستانهاي بروجرد و دورود و خرابيهاي ناشي از آن ، براي سرعت بخشيدن به اجراي پروژه ساخت مسكن روستايي براي حادثه ديدگان ، از نقشه هاي از پيش طراحي شده با سيستم اسكلت فولادي استفاده شد. هدف از انجام اين تحقيق ، مقايسه دو سيستم اسكلت فولادي و مصالح بنايي از نظر مصرف انرژي مي باشد. كه بدين منظور ، يك روستاي نمونه در اين منطقه ، به نام كِيوَره انتخاب گرديد. از ساختمانهاي بازسازي شده و همچنين ساختمانهاي مصالح بنايي قديمي تعدادي به عنوان نمونه تصادفي انتخاب گرديد و ميزان مصرف سالانه انرژي برق و گاز طبيعي هر ساختمان با استفاده از قبوض برق و گاز مربوطه مشخص گرديد. براي مقايسه اين دو نوع ساختمان از نظر مصرف انرژي ، ميزان برق و گاز مصرفي براي هر مترمربع ساختمان محاسبه شد. نتيجه اين مقايسه ، مصرف انرژي كمتر در ساختمانهاي مصالح بنايي نسبت به ساختمانهاي اسكلت فولادي ساخته شده در اين روستا بود. مي توان نتيجه گرفت كه استفاده سيستم مصالح بنايي به جاي اسكلت فولادي در روستاها، در جهت توسعه پايدار و صرفه جويي در مصرف انرژي و آسيب كمتر به محيط زيست ، از دو طريق كمك شاياني خواهد نمود : اول مصرف فولاد كمتر ، كه توليد آن بسيار انرژي بر مي باشد ، كه به آن انرژي نهفته مي گويند ، و دوم ، مصرف انرژي كمتر در بهره برداري از ساختمانهاي مصالح بنايي نسبت به ساختمانهاي اسكلت فولادي