بهينه‌سازي ابعادي ديوار برشي در قاب خمشي با استفاده از روش الگوريتم ژنتيك

‌امروزه در دنياي مهندسي عمران به علت بالا بودن هزينه‌هاي ساخت و اجراي ساختمان بحث بهينه‌سازي در ابعاد و زمينه‌هاي مختلف مورد توجه قرار گرفته است . به علت پيچيدگي‌هاي اين مقوله معمولا در قسمتهاي مختلف طراحي ساختمان بهينه‌سازي به صورت دستي و با در نظر گرفتن تجربه طراح انجام مي‌شود . يكي از مهمترين بخشهاي يك سازه سيستم باربر جانبي آن است كه انواع فراواني داشته و يكي از مهمترين و پر‌كاربرد‌ترين آنها سيستم ديوار برشي و سيستم تركيبي ديوار برشي به همراه قاب خمشي است. در اين پژوهش سعي ما بر آن است تا با استفاده از روش الگوريتم ژنتيك كه يكي از روشهاي نوين در زمينه‌ي بهينه‌سازي است و با در نظر گرفتن محدوديتهايي همچون رعايت دريفت مجاز سازه ، مقاومت برشي ديوار برشي و حداكثر تنش برشي مجاز در ستونها به يافتن بهينه‌ترين طول ، ضخامت و مقاومت مشخصه فشاري بتن براي ديوار برشي بپردازيم . در نظر گرفتن حداكثر تنش برشي مجاز ستونها به عنوان محدوديت و مقاومت مشخصه فشاري بتن به عنوان متغير كه در بتن كل قاب خمشي تغيير ايجاد مي‌كند به جهت محسوستر شدن اثر اندركنشي ديوار برشي و قاب خمشي است . در پايان به اين نتيجه مي‌رسيم كه الگوريتم ژنتيك روشي كارامد براي بهينه نمودن ابعادي ديوار برشي بوده و زمينه مناسبي براي پژوهشهاي بيشتر و وسيعتر است.