بررسي اثرSRS براي سطح هاي متفاوت توان در سيستم هاي DWDM

اثر پراكندگي رامان القايي يكي از اثرات غير خطي فيبر نوري است و از بزرگترين محدوديتهاي عملكرد سيستم DWDM مي باشد.SRS باعث مي شود توان از يك كانال با طول موج پايين تر به يك كانال با طول موج بالاتر منتقل شود, وقتيكه پرتوهاي نور سطح بالاي توان كه معمولا pump ناميده ميشوند در فيبر منتشر مي شوند و سپس فعل وانفعالاتي بين نوسانات ملكولي SiO2 ونور باعث مي شود SRS بوجود ايد واين موجب هم شنوايي كانال ها مي شود.تغذيه توان بالا به فيبر مي تواند اثرات غير خطي مانند اثر پراكندگي رامان را فعال كند.اين اثر پيك توان ونسبت سيگنال به نويز نوري را كاهش مي دهد اما سرعت اشتباهات بيتي كه يكي از مخرب ترين اثار است را افزايش مي دهد. اثر غير خطي SRS برروي شبكه WDM براي طراحي شبكه و انتخاب پارامتر بايد محاسبه شوند.زيرا اين مسئله سرعت اشتباهات بيتي كه ارزيابي و بودجه سيستم را تعيين مي كند تغيير مي دهد.اثر SRS ميتواند باتنظيم توان نوري بهينه در فيبر كاهش يابد.در اين مقاله هدف بررسي و شبيه سازي اثرSRS در سيستم هاي DWDM با استفاده از نرم افزار شبيه ساز Optisystem مي باشد