مروري بر روش‏هاي موقعيت‏يابي در شبكه‏هاي حسگر بي‏سيم با استفاده از الگوريتم‏هاي شناسايي آماري الگو

استقرار يك سامانه¬ي موقعيت¬يابي براي گره¬هاي حسگر، يك مسئله¬ي اساسي براي بسياري از كاربردها در شبكه¬هاي حسگر بي¬سيم است. از آنجا كه ممكن است شبكه¬ي حسگر در منطقه¬اي غيرقابل دسترس مستقر شده باشد، ممكن است موقعيت حسگرها از قبل مشخص نباشد. بنابراين يك سامانه¬ي موقعيت¬يابي لازم است تا اطلاعات مكاني و موقعيت گره¬ها را در اختيار قرار دهد. در بسياري از موارد قيمت و منابع محدود انرژي، اجازه‏ي تجهيز تمامي حسگر¬ها را به سامانه‏ي موقعيت¬يابي جهاني نمي¬دهد. لذا روش¬هايي لازم است تا گره¬ها و حسگرها بتوانند موقعيت خود را در شبكه تخمين زنند. در اين مقاله سعي داريم روش¬هاي مبتني بر الگوريتم¬هاي شناسايي آماري الگو كه در زمينه¬ي موقعيت¬يابي در شبكه¬ي حسگر بي¬سيم استفاده شده¬اند را معرفي و عملكرد آن¬ها را مقايسه نماييم. با توجه به كاربردهاي گسترده¬اي كه الگوريتم¬هاي شناسايي آماري الگو دارند، اين مبحث در سال¬هاي اخير توجه زيادي را در شاخه¬هاي مختلف علوم به خود جلب كرده است و مي¬تواند براي دسته‏بندي اطلاعات و شناسايي الگوي آن‏ها به كار رود.