امثال و عبارت‌هاي عربي در تاريخ وصاف

تاريخ وصاف يكي از نمونه‌هاي برجسته نثر مصنوع و متكلف قرن هفتم است. نثر كتاب به شيوه‌ي نوشته‌هاي قرن هفتم آميخته‌اي از عربي و فارسي‌ست و امثال و اشعار عربي و آيات قرآني جزء جدا ناشدني آن است. در آميختن شعر و نثر عربي با كلام وصاف نخست مانند ديگر صناعات ادبي نوعي تقويت و تاكيد معاني و آرايش و تحسين سخن است، اما از سوي ديگر حضور آن در كلام نويسنده حافظه‌ي شگرف و ذخاير ذهني شگفت‌انگيز او را نشان مي‌دهد. پژوهش حاضر به بررسي عبارت‌هاي عربي تاريخ وصاف مي‌پردازد و در نهايت به اين نتيجه مي‌رسد كه عبارت‌هاي عربي به اندازه‌ي فارسي در ذهن و زبان نويسنده جاي گزيده اند و نويسنده‌ي تاريخ وصاف به همان اندازه كه در زبان و ادبيات فارسي مهارت دارد در عربي نيز پرتوان است و عبارت‌هاي عربي و به ويژه آيات قرآني ابزار محكمي براي تاكيد بر مفاهيم مورد نظر اوست، به ويژه كه نويسنده‌ طبع شعري به عربي نيز دارد، از اين رو اشعار عربي با كلامش آميخته شده و همواره نشانه‌ي توانايي نويسنده در آراستن كلام است تا آن‌جا كه گاهي اين آرايش بي اندازه زيبايي سخن را فرو مي‌پوشاند.