بررسي چاووشي خواني جلالي و رضوي(ع) در استان گيلان

چاووشي يكي از انواع ادبيات شفاهي محسوب مي‌شود. مجموعه اشعار چاووشي، در مراسم بدرقه و استقبال زوّار مشهدالرضا، حجاج و عتبات عاليات خوانده مي شد. در گذشته هاي دور چاووشي خوان جزوي از كاروان اعزامي به شمار مي رفت؛ وي اشعاري را قرائت مي كرد، اين اشعار كه شامل مدح و منقبت پيامبر اسلام(ص) و خاندان ايشان بود، به دليل وجه معنوي مستتر در آن جزو مواريث فرهنگي ايرانيان به شمار مي‌رود. با صنعتي شدن جوامع اين رسم در شرف نابودي است درحالي‌كه با تحليل متني اشعار حماسي در چاووشي ها معلوم مي شود اين اشعار بر جنبه هاي واقعي سفر و هدف زوّار اشاره دارد. در اين پژوهش به شيوه‌اي ميداني و كتابخانه‌اي به بررسي چاووشي خواني در استان گيلان پرداخته‌شده است. هدف از اين پژوهش نشان دادن وجوه ارادت مردم گيلان به خاندان اهل‌بيت و بررسي محتواي چاووشي خواني است.