بررسي تبيين نسلي اعتماد اجتماعي بين زنان ساكن منطقه 2

پژوهش حاضر به بررسي تفاوت ميزان اعتماد در بين سه نسل از ساكنان منطقه دو تهران پرداخته است. اين پژوهش مبناي خود را بر اين پرسش نهاده است كه آيا اعتماد اجتماعي در بين نسل‌هاي مختلف زنان مورد بررسي، متفاوت است؟ در صورت متفاوت بودن ميزان اعتماد اجتماعي اين تفاوت در قالب اشكال اعتماد چون اعتماد نهادي، تعميم‌يافته، عام‌گرايانه و خاص‌گرايانه در بين زنان نسل‌هاي مختلف چه تفاوتي دارد؟ چارچوب نظري اين تحقيق به بررسي آرا و نظرات انديشمندان مختلف جامعه‌شناسي در حوزه اعتماد، نسل و زنان پرداخته است. جامعه آماري اين پژوهش، شامل سه نسل قبل از انقلاب (متولدين سال‌هاي 1325 تا 1338) نسل انقلاب و جنگ (متولدين 1339 تا 1355) و نسل بعد انقلاب (متولدين 1356تا 1370) منطقه دو شهر تهران است. حجم نمونه 225 نفر، روش اصلي پژوهش از نوع پيمايشي، و ابزار اصلي گردآوري اطلاعات، پرسش‌نامه بوده است كه با توجه به اهداف و فرضيات تحقيق طراحي شده و پس از انجام پيش‌آزمون روايي و اعتبار آن تاييد گرديده است. به منظور تحليل داده‌هاي گردآوري‌شده از روش آماري توصيفي استفاده شده است. بر اساس يافته‌هاي تحقيق مي‌توان گفت بيشترين ميزان اعتماد اجتماعي در زنان نسل اول است. اعتماد اجتماعي بنيادي، در بين نسل‌ها تفاوتي ندارد. بيشترين اعتماد اجتماعي تعميم‌يافته در بين زنان نسل اول است. بين اعتماد اجتماعي خاص‌گرايانه و عام‌گرايانه سه نسل تفاوتي وجود ندارد.