برنامه‌ريزي شهري جهت ارتقاي فعاليت بدني بانوان مشهد با بهره‌گيري از فضاهاي سبز شهري

عدم انجام فعاليت بدني زمينه‌ساز بروز تعداد متعددي بيماري‌هاي مزمن و چاقي مي‌شود. سطوح فعاليت بدني به طور چشمگيري در دهه‌هاي اخير كاهش يافته و بر سلامت اثر گذاشته است. مطالعه حاضر بر برنامه‌ريزي شهري جهت ارتقاي فعاليت بدني بانوان مشهد با بهره‌گيري از فضاهاي سبز شهري تاكيد دارد. از نظر روش كمي و جزء تحقيقات پيمايشي مقطعي است كه به توصيف شرايط در يك مقطع از زمان مي‌پردازد. با مطالعه ادبيات موضوع ارتباط بين فضاي سبز و فعاليت بدني مشخص گرديد و مدل تحقيق بر اين مبنا رسم شد كه هر يك از اين ابعاد متغير پنهان هستند و به منظور برازش متغيرهاي پنهان از مدل معادلات ساختاري در نرم‌افزار آموس استفاده گرديد. نمونه مورد بررسي 400 نفر از بانوان مشهد هستند كه جمع‌آوري اطلاعات با استفاده از ابزار پرسش‌نامه انجام گرفت. اولين عامل فوت بانوان مشهد در سال 1392 بيماري‌هاي گردش خون است كه يكي از دلايل آن عدم فعاليت بدني است. بنابراين جهت تعيين محلات مناسب براي پر كردن پرسش‌نامه آدرس محل سكونت افراد فوت‌شده (1680 آدرس به صورت كامل) در GIS نقطه‌گذاري شد و توزيع فضايي به دست آمده با نقشه منطقه‌بندي درآمدي مشهد روي‌هم‌گذاري شد و در نهايت 9 محله انتخاب شدند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه براساس شاخص‌هاي RMSEA و كاي اسكوئر مدل طراحي‌شده بر داده‌هاي حاصل از جامعه مورد مطالعه منطبق است به طوري كه ميزان اين دو شاخص به ترتيب 0.074 و 0.02 به دست آمد. همچنين تاثيرگذاري فضاي سبز بر فعاليت بدني مورد تاييد قرار گرفته و در ارتباط با ابعاد تشكيل‌دهنده فضاي سبز ابعاد حفاظت و امكانات بيشترين اثرگذاري را در ارتقاي فعاليت بدني دارند. لذا يافته‌هاي اين مطالعه براي برنامه‌ريزان و مديران شهري كاربردهاي مهمي دارد زيرا كيفيت محيط و ماهيت توسعه از عوامل اصلي سلامت هستند و بر ارتباط تاريخي بين برنامه‌ريزي شهري و سلامت تاكيد شده است.