درآمدي بر حقوق شهروندي زنان در فضاهاي عمومي شهري با تاكيد بر امنيت

يكي از مهم‌ترين معيارها براي سنجش درجه توسعه‌يافتگي يك كشور، ميزان اهميت و اعتباري است كه زنان در آن كشور دارند. انديشمندان، انسان را محور توسعه مي‌دانند و معتقدند كه درجه توسعه‌يافتگي جوامع بستگي به استفاده بهينه از تمامي توان نيروي انساني آنها دارد. بهبود اوضاع زندگي آدميان و تحقق عدالت اجتماعي هم وسيله و هم هدف توسعه همه‌جانبه است. براي پيشرفت و بالندگي يك جامعه، بايد از تمامي ظرفيت‌ها و توانمندي‌ها بهره جست و امكانات بالقوه را به بالفعل تبديل كرد. توسعه پايدار به معناي تلفيق اهداف اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي براي حداكثرسازي رفاه انسان فعلي بدون آسيب رساندن به توانايي نسل‌هاي بعدي براي برآوردن نيازهايشان است. شكل‌گيري و رشد شهرهاي ايران به طور كلي متكي به دو عامل رشد ارگانيك و رشد برنامه‌ريزي‌شده بوده است. مي‌توان گفت دو عامل موثر در شكل‌گيري و توسعه شهرها طبيعت و مردها بوده‌اند. متاسفانه نيازهاي زنان، به عنوان نيمي از شهروندان شهرها، در طراحي شهر ديده نشده است. اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت و نحوه انجام، توصيفي- تحليلي است و روش جمع‌آوري اطلاعات به روش اسنادي (كتابخانه‌اي) و ميداني و مراجعه به سازمان‌هاي مربوطه است. يافته‌هاي پژوهشي نشان مي‌دهند در سال‌هاي اخير زنان و مردان فضاي شهري را به صورت‌هاي متفاوتي تجربه مي‌كنند و زنان به طور يكسان با مردان از فضاي شهري بهره‌مند نمي‌شوند. اگرچه فضاهاي شهري بر اساس قانون به روي همه باز است، يكي از عوامل محرك اين اقدام خود زنان به عنوان شهروند هستند. آنان بهتر از همه بر معضلات حضورشان در محيط‌هاي شهري واقف‌اند و در صورت مشاركت فعال با برنامه‌ريزان مي‌توانند محيطي امن براي خود و خانواده‌شان فراهم آورند. يافته‌ها در زمينه امنيت نشان مي‌‌دهد كه طراحي شهرهاي ما مردمحور است و اين امر باعث احساس عدم امنيت و بروز زمينه‌هاي مشكلات اجتماعي، فرهنگي و رواني مي‌شود و همه اقشار جامعه را متاثر مي‌كند.