معناداري زندگي و سلامت معنوي زنان در زندگي شهري (مطالعه موردي: شهر شيراز)

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين معناداري زندگي و سلامت معنوي زنان در يك مطالعه موردي در شهر شيراز صورت پذيرفت. گروه نمونه مورد مطالعه، 228 نفر از زنان شهر شيراز بودند كه به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده جهت سنجش متغيرهاي پژوهش شامل: الف) شاخص ارزشمندي زندگي (LRI) و ب) مقياس سلامت معنوي پولوتزين و اليسون بود كه پايايي هر دو به روش ضريب آلفاي كرونباخ (به ترتيب 75/0 و 87/0) محاسبه و تاييد گرديد. آزمون t تك‌نمونه‌اي آشكار ساخت كه وضعيت معناداري زندگي و سلامت معنوي زنان مورد مطالعه در سطح مطلوب است. از سوي ديگر، آزمون‌هاي ضريب همبستگي نشان داد كه اولا بين معناداري زندگي و سلامت معنوي همبستگي مثبت و معناداري (0001/0p ) وجود دارد؛ ثانيا بين معناداري زندگي و سلامت معنوي با سطح تحصيلات زنان همبستگي مثبت و معناداري (به ترتيب در سطح 0001/0 و 05/0) وجود دارد؛ ثالثا بين معناداري زندگي با ميزان سن زنان مورد مطالعه همبستگي منفي و معناداري (05/0p ) وجود دارد. به علاوه، نتايج رگرسيون چندگانه نيز بيانگر اين بود كه اولا معناداري زندگي قادر به پيش‌بيني سلامت معنوي است؛ ثانيا از بين دو خرده‌مقياس معناداري زندگي (يعني چارچوب و رضايت)، بالاترين ميزان قدرت پيش‌بيني را خرده‌مقياس «رضايت» دارد كه مي‌تواند به صورت معناداري سلامت معنوي را پيش‌بيني نمايد. به طور كلي، بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه، زناني كه از زندگي خود رضايت بيشتري دارند و آن را معنادارتر مي‌دانند، از سلامت معنوي بالاتري برخوردارند.