بررسي رابطه سرمايه اجتماعي و هراس از تعرّض در بين زنان ومردان شهري (با نمونه اي از محله هاي شهر خرم آباد)

برقراري امنيت در فضاي شهري و برخورداري شهروندان بويژه زنان از احساس امنيت، اهميت فزاينده­اي دارد و يكي از مولفه­هاي اساسي توسعه پايدار اجتماعي است. هدف پژوهش حاضر، بررسي هراس از تعرض در بين زنان ومردان شهري مي باشد كه در محله­هايي از شهر خرم آبادبه آزمون گذاشته شده است. براي نيل به اين هدف، از نظريه­ سرمايه اجتماعي به عنوان چارچوب نظري استفاده شده است. روش تحقيق در اين پژوهش، پيمايش مي­باشد. داده­هاي مورد نياز از نمونه­اي به حجم 245 نفر با ابزار پرسشنامه ساختمند گرداوري شده­اند. براي تحليل داده­ها از آزمون­هاي پيرسون، تي، تحليل واريانس يك طرفه، شف، رگرسيون چندگانه و مدلسازي معادلات ساختاري با نرم افزار ليزرل استفاده شده است. يافته­ها نشان مي­دهد كه تعرض به پسران نوجوان، تعرض به دختران و زنان و زورگيري مهمترين معرف­هاي هراس از تعرض هستند. نتايج آزمون فرضيه­ها نشان مي­دهد، متغيرهاي مشاركت محله­اي(-./57)، رعايت هنجارهاي دروني شده(-./44)، اعتماد محله­اي(-./58)، تعلق طايفه­اي(-./46)، سن(./31) و مدت سكونت در محله(-./24) با متغير هراس از تعرض رابطه معناداري دارند. همچنين، نتايج تحليل رگرسيوني حاكي از آن است كه متغيرهاي رعايت هنجارهاي دروني شده، اعتماد محله­اي، تعلق طايفه­اي و سن 58 درصد از تغييرات هراس از تعرض را تبيين مي­كنند.