زنان، فضاهاي عمومي و امنيت شهري (مطالعه موردي: ناحيه 3 شهر كابل افغانستان)

پويايي، تحرك و سرزندگي شهري از دو فضاي انساني مردانه و فضاي زنانه شكل گرفته است كه خود در گرو امنيت شهري داراي حيات است. در فضاهاي بي‌دفاع و ناهنجار شهري تعادل فضا برهم مي‌خورد و پويايي و سرزندگي شهري بدون فضاي زنانه دچار بيماري مي‌شود و حتي فضاي مردانه را نيز فلج مي‌كند و در نهايت اين روند، امنيت و حس امنيت را به پايين‌ترين حد خود تنزل مي‌دهد. عدم امنيت شهري در فضاهاي عمومي دو مقوله امنيت و جرم را در تضاد و وابسته به يكديگر قرار مي‌دهد. در اين مطالعات دو نوع رويكرد تاكيد بر محيط فيزيكي و ويژگي محيط اجتماعي در فضاها مطرح شد. اين موضوع بايد در فرهنگ بومي و قومي هر منطقه و محل ريشه‌يابي‌ شود و راهكارهاي مناسب براي آن ارائه گردد. اگر برنامه‌ريزي درستي در رابطه با فضاها صورت گيرد، فضاهاي شهري سرزنده و باهويتي خواهيم داشت. در كشور افغانستان كه سال‌ها جنگ را به چشم ديده، شهرنشيني در حال افزايش است و شهر كابل به عنوان پايتخت افغانستان تحولات شهري متعددي را طي كرده است. در اين پژوهش با بررسي ناحيه ۳ شهر كابل به عنوان دايره مركزيت شهري و پايگاه آموزش عالي كشور افغانستان و همچنين با توجه به اشتغال و سكونت در اين ناحيه، امنيت زنان در فضاهاي عمومي مطرح مي‌گردد. روش تحقيق، توصيفي ـ تحليلي است و اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسش‌نامه جمع‌آوري شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه زنان با توجه به فضاهاي عمومي حاكم در اين ناحيه شهري احساس امنيت پاييني دارند.