زنان حاشيه‌نشين و بازتوليد خشونت در روابط اجتماعي

امروزه نقش زنان در جامعه و حضور آنان در عرصه‌هاي مختلف اجتماع تبديل به يكي از موضوعات مهم در حوزه سياست‌گذاري اجتماعي شده است. از طرفي شهرنشيني فزاينده و در پي آن گسترش مناطق حاشيه‌‌اي و تجمع بخش عظيمي از جمعيت شهرها در اين مناطق چالش مهمي در مسير توسعه پايدار شهري ايجاد نموده است. تنوع و گستره آسيب‌هاي اجتماعي در اين مناطق ضرورت توجه به نقش زنان هم به عنوان آسيب‌ديده و هم به عنوان كارگزار را بيش از پيش مقتضي ساخته است. در اين مطالعه كه به روش پيمايشي انجام ‌شده، چهار منطقه در شهر كرمانشاه شامل دو منطقه حاشيه‌اي به نام‌هاي جعفرآباد و دولت‌آباد و دو منطقه غير حاشيه‌اي به نام مسكن و الهيه از نظر شاخص‌هاي محله، مسكن و ساير متغيرها مورد مقايسه قرار گرفته‌اند. هدف از مطالعه، شناسايي زنجيره عواملي است كه به رفتارهاي خشونت‌آميز منتهي مي‌گردد. در اين ميان نقش زنان در بازتوليد خشونت در مناسبات اجتماعي درون خانواده به طور ويژه بررسي شده است. جامعه آماري پژوهش را جوانان 15 تا 29 ساله ساكن در اين چهار منطقه تشكيل مي‌دهند كه از ميان آنان 384 نفر به روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب‌شده‌اند. بر اساس نتايج پژوهش، خشونت فيزيكي در بين جوانان حاشيه‌نشين بيشتر است. پسران خشن‌تر داراي تجربه خشونت بيشتري از سوي والدين خود در كودكي هستند، اما خشونت آنان بيشتر متوجه خواهرانشان است. به عبارت ديگر، دختران خانواده دريافت‌كنندگان اصلي خشونت برادران خود هستند. نتايج پژوهش مؤيد آن است كه چرخه خشونت در مناسبات اجتماعي از خانواده آغاز مي‌شود. زنان در پرورش فرزندان خشن نقش دارند اما خشونت به وجود آمده گريبان‌گير نسل بعدي زنان است.