مولفه هاي روانشناسي محيطي در شهر زنانه مدار

مقوله جنسيتي شدن فضاهاي شهري و بي توجهي به ويژگي ها و خواسته هاي اقشار مختلف جامعه سبب گرديده تا شهرها نقش كاركردي و هويتي خود را بيش از پيش از دست بدهند و در اين ميان زنان و حضور آنان در عرصه هاي مختلف شهر، بيش از ساير شهروندان به فراموشي سپرده شده اند و به تبع آن از كيفيت فضايي عرصه هاي عمومي شهر و فضاهاي باز شهري كاسته شده است؛ عرصه هايي كه خود به عنوان بستر و خاستگاه، نقش محوري در ارتقاي سطح تماسها، ارتباطات و تعاملات اجتماعي بين شهروندان يك شهر ايفا ميكنند؛ لذا عدم توجه به زنان و ناديده گرفته شدن نيازهاي انساني زناني كه در سطح شهر تردد مي نمايند، از مسائل اساسي پيش روي برنامه ريزان و مديران شهري ميباشد، به طوري كه كمبود و نبود كيفيت در فضاهاي شهري، منجر به تضعيف حضور و تعاملات اجتماعي اين گروه جنسي از شهروندان شده است؛ بنابراين ضرورت شناخت مؤلفه هاي تأثيرگذار بر كيفيت اين فضاها به منظور پاسخگويي به نيازهاي زنان در راستاي ارتقاي حضور در شهر و افزايش سطح تعاملات اجتماعي ايشان، بيش از پيش مهم جلوه مينمايد. پژوهش‌ها پيرامون ملاحظات محيطي و رفتاري براي حضور زنان در شهر، بيشتر معطوف به جنبه‌هاي كالبدي، بصري و غيره بوده، لذا كمتر به تبيين مولفه هاي روانشناسي محيطي با هدف حضور پويا و فعال زنان در شهر، پرداخته شده است؛ لذا هدف اصلي مقاله پيش رو شناسايي و پياده سازي مولفه ها و معيارهاي كمي و كيفي متاثر از دانش روانشناسي محيطي در شهري است كه توجه تام و تمام به گروه زنان در شهر دارد و از نوع مطالعات كاربردي- راهبردي است كه به روش تحليلي- توصيفي و با استفاده از منابع اسنادي- كتابخانه اي انجام مي پذيرد و در انتهاي مقاله به عنوان نتيجه گيري، از طريق كاربست علوم رفتاري (دانشي نو با عمري حدود چهار دهه)، عوامل محيطي‌ موثر در شهري زنانه مدار، شناسايي و پيشنهاد ميگردند.