پيش بيني سلامت روان و سازگاري روانشناختي بر اساس رضايت زناشويي در زنان مبتلا به ناباروري

هدف: هدف از انجام تحقيق حاضر پيش بيني سلامت روان و سازگاري روانشناختي بر اساس رضايت زناشويي در زنان مبتلا به ناباروري بود. روش تحقيق: روش پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه مورد بررسي در اين مطالعه را كليه زنان مبتلا به ناباروري كه به مركز ناباروري بيمارستان امام خميني(ره) شهر تهران در سال 1394 مراجعه كرده‌ بودند را تشكيل دادند. بدين منظور تعداد 80 زن مبتلا به ناباروري براساس فرمول انتخاب حجم نمونه در تحقيقات همبستگي به روش نمونه گيري در دسترس از مركز ناباروري امام خميني(ره) انتخاب شدند و در اين تحقيق شركت كردند. براي جمع آور اطلاعات از پرسشنامه‌هاي سلامت روان كلدبرگ و هيلر(1979)، سازگاري روانشناختي بل(1961) و رضايت زناشويي انريچ(1999) استفاده شده است. داده­هاي جمع آوري شده بوسيله‌ي پرسشنامه، توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 و با استفاده از روش آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره تجزيه و تحليل شد. يافته­هاي تحقيق: نتايج به دست آمده نشان داد كه بين سلامت روان با رضايت زناشويي در زنان مبتلا به ناباروري رابطه منفي و معني دار وجود دارد(001/0 P). بين سازگاري روانشناختي با رضايت زناشويي در زنان مبتلا به ناباروري رابطه مثبت و معني دار وجود دارد(001/0 P). همچنين رضايت زناشويي مي­تواند واريانس سلامت روان و سازگاري روانشناختي زنان نابارور را پيش بيني كند(005/0 P). نتيجه گيري: مي­توان نتيجه گيري كرد كه سلامت روان و سازگاري روانشناختي با رضايت زناشويي رابطه داشته و سلامت روان و سازگاري روانشناختي مي­تواند بر اساس رضايت زناشويي پيش بيني شود.