سنجش تاثيرپذيري رفتار زنان در فضاهاي محله‌اي متاثر از الگوهاي اجتماعي- فرهنگي (نمونه موردي: محله امام‌زاده يحيي در منطقه 12 و محله زرگنده در منطقه 3 شهر تهران)

يكي از مهم‌ترين اهداف طراحي شهري ارتقاي كيفيت فضاهاي شهري و به تبع آن بهبود زندگي انسان است كه با در نظر گرفتن رابطه فيمابين محيط و رفتار كه داراي پيوستاري و همسويه‌گي معناداري با نحوه و چگونگي رفتار استفاده‌كنندگان در فضاهاي شهري است، ميسر مي‌شود. با توجه به اينكه الگوهاي رفتاري زنان و مردان و نحوه ادارك آنها از محيط متفاوت است، نيازها و انتظارات متفاوتي نيز از فضاها دارند. عدم توجه به اين تفاوت‌ها مي‌تواند موجب كمرنگ‌تر شدن حضور زنان در فضاهاي شهري شود. همچنين عوامل متعددي همچون تفاوت در باورها و اعتقادات، سطح درآمد، تحصيلات و هنجارهاي اجتماعي حاكم در جامعه، بر ميزان و نحوه حضور زنان در فضاها موثر است. پيش‌فرض اوليه اين مقاله، تاثير الگوهاي اجتماعي- فرهنگي بر رفتار و انتظارات زنان در فضاهاي شهري است و اشاره به تفاوت در الگوهاي رفتاري و نحوه تعاملات اجتماعي زنان در محلات مدرن و سنتي دارد. روش تحقيق در پژوهش حاضر تحليلي است و جمع‌آوري اطلاعات، با استفاده از مطالعات كتابخانه‌اي جهت بررسي مفاهيم پايه‌اي موضوع صورت گرفت. سپس به منظور مشاهده مستقيم در قالب تكنيك پرسشگري، تعداد 160 نفر از زنان ساكن بالاي20 سال محله امام‌زاده يحيي در منطقه 12 و محله زرگنده در منطقه 3 شهر تهران به منظور بررسي تطبيقي تفاوت الگوهاي رفتاري زنان در دو محله با شرايط اجتماعي- فرهنگي و اقتصادي متفاوت انتخاب شدند و با هدف بررسي عوامل موثر در ميزان و نحوه حضور زنان در فضاهاي محله‌اي، مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج پژوهش حاكي از اين است كه هنجارهاي اجتماعي، ترس از قضاوت‌هاي ديگران، باورها و اعتقادات و حضور مردان در فضاهاي شهري در محله سنتي (امام‌زاده يحيي)، از عوامل موثر در نحوه حضور و استفاده زنان از فضاهاست در حالي كه در محله مدرن (زرگنده) اين موارد غير قابل تاثير و خنثي هستند.