مطالعه و بررسي حاشيه نشيني ونقش آن در توسعه پايدار شهري(مطالعه موردي: شهرك چهار دانگه تهران) 1395

در اين پژوهش حاشيه نشيني يا اسكان غير رسمي كه يكي از چهره هاي بارز فقر شهري است و در درون يا مجاور شهرها به شكلي خودرو ، وفاقد برنامه ريزي رسمي شهرسازي ، با تجمعي از اقشار كم درآمد و سطح نازلي از كميت و كيفيت زندگي شكل مي گيرد ،مورد بررسي قرار گرفته ودست يافتن به علل اين مساله ،انگيزه مهاجرين ،پيامد هاي حاشيه نشيني ونقش آن در توسعه پايدار شهري در منطقه چهاردانگه از جمله عواملي بود كه محقق را برانگيخت تامطالعات مرتبطي را انجام دهدوبعد ازمروري بر آراي مهمترين نظريه هاي شهري ومهاجرت ، داده هاي اين تحقيق به روش كيفي(مطالعه موردي) وازطريق مطالعه اسنادي ومصاحبه با ساكنان شهرك چهاردانگه گردآوري شده است. نتايج نشان داده است كه حاشيه نشيني در شهرك چهار دانگه تبعات و پيامدهاي بسيار زيادي در حوزه ‌هاي سياسي، اقتصادي، فرهنگي، امنيتي، زيستي و بهداشتي همانند افزايش فاصله اقتصادي و اجتماعي شهرنشينان و حاشيه نشينان دارد وبايد جامعه را از قطبي شدن و تمركز گرايي خدمات دوركرد.