ضرورت توجه به تاريخ در جامعه بررسي موردي آداب سوگواري در قرون اوليه هجري

آداب و مراسم سوگواري از وجوه بارز حيات فرهنگي و اجتماعي جوامع در طول تاريخ است كه شناخت آن مي‌تواند در فهم تاريخ فرهنگي و اجتماعي و نظام اعتقادات و باورهاي يك جامعه موثر باشد. آداب سوگواري به عنوان بخشي از مناسك فرهنگي آييني كه در بطن مناسبات روزمره اجتماعي جاي دارد، ميتواند معيار گويايي جهت شناخت ميزان و سطح تحولات اعتقادي و فرهنگي جامعه باشد. در ايران نيز اين رسم همواره در طول تاريخ به مناسبت‌هاي مختلف تا به امروز با اهميت خاصي انجام مي‌شده است. اين پژوهش به روش توصيفي – تحليلي مرسوم در تحقيقات تاريخي به دنبال پاسخ اين مساله است كه توجه به يك امر اجتماعي مانند آداب سوگواري در قرون اوليه هجري داراي چه مولفه هايي يوده كه بتواند در جامعه امروزي نيز مورد توجه قرار گيرد؟ اين نوشتار از ميان متون و منابع دست اول تاريخي، آداب سوگواري مردمان عادي كه امروزه در برخي جهات با آن فاصله گرفته را بررسي و تحليل مي نمايد. بر اساس نتايج تحقيق ، مراسم سوگواري از منظر آداب و عرف، مسلط بر شئون مختلفي همچون تشييع و تدفين، ايام برگزاري، مرثيه سرايي، پذيرايي مخصوص به آن بوده است. اگرچه از حيث مباني اعتقادي و آييني حاكم بر سوگواري ها، اين مراسم با رعايت موازين اسلامي برگزار مي‌شدند اما گوياي نوعي سادگي در تشريفات اين مراسم بودند.