معناي زندگي در ساحت علم و دين از منظر قرآن كريم و نهج البلاغه

تاثير قرآن در زندگي از سوي بسياري از انديشمندان و مفسران معاصر مطرح شده است و تفاسير جديد اين مساله را مورد توجه قرار داده اند. قرآن در باب معناي زندگي پيشنهادي ارائه ميدهد كه در واقع همان نظريه ي بي پيرايه و تحريف نشده اديان توحيدي است كه بر هدفداري كيهان و تقاضاي سرشت انسان تكيه دارد.آيات بسياري در قرآن مبني بر اينكه اين جهان هدفمند است،وجود دارد و اينكه هدف از اين جهان ،تعالي انسان است وپي بردن به اين است كه جهان ديگري وجود دارد. اما آنچه مهم است تاثير آگاهي به هدفمندي جهان در زندگي انسان است اين نگاه قرآني باعث مي شود كه كل حيات يك مومن در ذيل آن معنا يابد و فرد خود را در يك نقشه ي كلي از پيش تعيين شده بيابد.مطالعه ي روشمند و موضوعي در آيات قرآن كريم نشان مي دهد كه قرآن به عنوان كامل ترين كتاب الهي بيشترين توجه را به مساله ي معناداري در زندگي داشته و در آيات بسيار، زندگي انسان را هدفمند معرفي كرده است.از نظر قرآن زندگي دنيوي انسان ، موضوعيت دارد و در ارتباط تنگاتنگ با آخرت قرار دارد. قرآن براي درك معني و حقيقت زندگي ، انسان ها را به مطالعه در اسرار آفرينش دعوت مي كند.در مقاله ي حاضر تلاش برآنست كه پرسش اصلي معناي زندگي به درستي تحليل شود و رويكردهاي مختلف به اين مساله بر اساس آيات و روايات توضيح داه شود.