مقايسه سطوح آبگير طبيعي در شيب هاي مختلف ازنظر توليد رواناب

هدف اين تحقيق مقايسه سطوح آبگير طبيعي با شيب هاي مختلف در توليد رواناب سطحي است.روش انجام تحقيق به اين صورت بود كه در سرشاخه رودخانه قره چاي درايستگاه تحقيقات منابع طبيعي خسبيجان واقع در 60 كيلومتري شهرستان اراك 4 قطعه زمين با شيب هاي 9 ،15 ،20 و25 درصد انتخاب شدند .در هر شيب سه سطوح مرتع ، زراعت و شخم رها شده,هر يك با سه تكرار در پلاتهايي به طول 1/ 22 متر و عرض 8 /1 متر به اجرا شدند.سپس بعد از هر باران كه توانايي ايجاد رواناب را داشته است ، روانات حاوي رسوب جمع آوري و با قرائت اشل تعيين حجم گرديد.در زمان اجراي پروژه 23باران اتفاق افتاده است .نتايج نشان داد كه در سطوح مرتع ، زراعت و شخم در شيب 9درصد ميزان ميانگين رواناب به ترتيب 386/ 0 ، 478 /0 ، 05 /1 ، در شيب 15 درصد به ترتيب233/ 0 ، 439 /0 و574 /0 ،در شيب 20 درصد به ترتيب 275 /0 ، 476/ 0 ، 595 /0 و در شيب 25 درصد به ترتيب 29 /0 ،381/ 0و 541/ 0برحسب ليتر بر متر مربع بوده است. توليد رواناب در سطوح شيب هاي مختلف بستگي به پوشش گياهي داشت و صرفآ با افزايش شيب رواناب توليدي افزايش نمي يافت. نتيجه گيري كلي از طرح آن است كه مراتع را نبايد به اراضي ديمزار تبديل نمود و همچنين از فقير شدن مراتع و نابودي پوشش گياهي بايد جلوگيري نمود