برآورد بارش سالانه كشور و تاثير آن در مديريت منابع آب در حوزه هاي آبخيز ايران

يكي از ويژگي هاي حوزه هاي‌آبخيز در كشور ما پوشش كم و كوهستاني‌بودن آن‌هاست، كه در شرايط اقليمي خشك و نيمه‌خشك با تمركز و تبديل هرزآب‌ها به سيلاب، سالانه خسارات جاني و مالي فراواني به مراكز صنعتي، شهري و روستايي وارد مي كند. اندازه گيري و محاسبه برآورد رواناب حاصل از بارش هاي جوي، به دليل تنگناهاي محيطي داراي مشكلات فراواني مي باشد و مبناي مطالعات بسياري از طرح هاي مختلف توسعه و بهره‌برداري از منابع آب را تشكيل مي دهد. آنچه از بررسي چند روش ميانيابي براي برآورد بارندگي روزانه، ماهانه و سالانه كشور در اين تحقيق حاصل شد، نتايج به‌دست آمده نشان مي‌دهد كه همبستگي مكاني بارندگي در همه مقياس هاي زماني وجود دارد، در مورد بارندگي روزانه، وجود ساختار مكاني در روزهاي انتخاب شده به دليل انتخاب يك روز با بارش فراگير در يك منطقه مي باشد، متوسط شعاع همبستگي مكاني در مورد بارندگي ماهانه بين 5/ 2 تا 9 درجه جغرافيايي مي باشد. كمترين شعاع همبستگي مربوط به بارندگي ماه هاي بهمن و شهريور بوده و بيشترين شعاع همبستگي مربوط به بارندگي فروردين و ارديبهشت است. اين در حالي است كه شعاع همبستگي بارندگي سالانه حدود 3 درجه جغرافيايي مي باشد. اين شعاع در مورد بارندگي روزانه بين 5 /1 تا 7 /4 درجه مي-باشد.