بررسي رواناب سالانه با روش هاي تجربي در حوزه آبخيز اندبيل، شهرستان خلخال

رواناب محصول بارندگي در سطح حوزه هاي آبخيز است. تعيين رواناب حاصل از بارش يكي از موارد بسيار مهم در تحليل مسائل هيدرولوژي و مديريت منابع آب مي باشد. جهت طراحي و مديريت منابع آب در حوزه هاي كشور وجود آمار واطلاعات هيدرولوژيك ضروري است. براي دستيابي به اين آمار نياز به ايستگاه هاي هيدرومتري مي باشد ولي بسياري ازاين حوزه ها فاقد چنين آماري هستند لذا استفاده از فرمول هاي تجربي جهت براورد اطلاعات هيدرولوژيك ضروري نظير ارتفاع رواناب و دبي اوج سيلاب بعنوان راه حل مناسب و منطقي مي تواند مدنظر قرار گيرد. از انجا كه روش هاي تجربي مختلف نتايج متفاوتي را در براورد پارامترهاي هيدرولوژيكي ارائه مي دهد مي بايست براي حوزه هاي مختلف اين روش ها به كار رفته و نتايج باهم مقايسه شوند. در اين تحقيق با بكار بستن مدل هاي تجربي در براورد رواناب اقدام به انتخاب روش تجربي مناسب جهت براورد رواناب زير حوزه هاي حوزه آبخيز اندبيل صورت گرفت و دو روش جاستين و ايي كار براي محاسبه ميزان رواناب و ميزان بارندگي در حوزه مورد مطالعه انتخاب گرديد. نتايج كاربرد روش هاي تجربي دلالت بر عملكرد مثبت اقدامات آبخيزداري در كنترل روانآب و رسوب در حوزه آبخيز مورد مطالعه دارد و با توجه به رواناب سالانه حاصل از محاسبه دو روش، ارقام به دست آمده از روش جاستين مورد قبول بوده و براي محاسبه بيلان آبي حوزه اندبيل مناسب مي باشد