بررسي روش بيولوژيك در امر مبارزه با فرسايش كناري رودخانه ها (مطالعات موردي پسيخان)

مهار فرسايش در رودخانه‌ها با استفاده از پوشش گياهي ضمن حفظ و احياء محيط زيست از آثار تخريبي جريانات رودخانه‌اي بخصوص در مواقع سيلابي برروي فرسايش كناره‌ها مي‌كاهد و در نتيجه مي‌تواند بين روشهاي حفاظتي از اولويت خاصي برخوردار باشد. بررسي تأثير نوع گونه گياهي و الگوي كاشت در تلفيق آن با روشهاي مكانيكي غير سازه‌اي، در كاهش فرسايش كناري رودخانه از جمله مواردي هستند كه بصورت پروژه هاي موردي براي رودخانه هاي معرف كشور قابل مطالعه مي‌باشند. در اين طرح، روش بيو‌مهندسي براي تثبيت بيولوژيكي حاشيه رودخانه‌ها در مناطق خشك و نيمه خشك براي بررسي و معرفي مناسب‌ترين شيوة بيولوژيكي از نظر تراكم و تركيب گياهي اجرا مي‌شود. ابتدا با استفاده از اطلاعات هيدروليكي و مدل‌هايي نظيرHEC-RAS شرايط هيدروليك مرزي جريان و تنش برشي ارزيابي مي‏گردد. پوشش گياهي در قالب 3 واحد پيش‌‌بيني شده شامل: a) درخت به طول 12 متر، b ) درختچه با فاصله تراكم و 12 متر، c) و عرصه با پوشش علفي f) شاهد، در كنارة رودخانه اجرا مي‌گردد (شدت و نوع فرسايش به‌عنوان متغير وابسته و نوع گونة گياهي، تراكم و تركيب گياهي به عنوان متغيرهاي مستقل در اين طرح مي‌باشد). در طول دورة طرح نيز اقدام به ثبت داده‌هاي مربوط به فرسايش ( از طرق گفته شده در روش تحقيق) مي‌گردد. در پايان دورة طرح نيز نتايج محاسبات و مشاهدات مقايسه و شرايط بهينه پوشش بيولوژيك براي كنارة رودخانه معرفي مي‌گردد.