مطالعه اثربخشي بانكت‌بندي بر ترسيب كربن به‌منظور اصلاح تغييرات اقليمي

تغيير اقليم تهديدي جدي براي پايداري كشاورزي، منابع طبيعي، منابع پايه، محيط زيست، سلامت انسان، امنيت غذايي و فعاليت‌هاي اقتصادي است. اين عارضه اثر گرمايش جهاني ناشي از اثر گلخانه‌اي تشديدي است. گاز گلخانه‌اي CO2 محصول فعاليت‌هاي صنعتي و كشاورزي مي‌باشند. غلظت اين گاز در جو با سرعتي بيش از 1/ 5 ppm در سال در حال افزايش و در آستانه رسيدن به مرز بحراني 450 ppm مي‌باشد. راهكارهاي تكنولوژيكي جهت اصلاح تغييرات اقليمي، صرفا معطوف به كاهش توليد CO2 بوده و محدود به توسعه منابع انرژي غيركربني مي‌باشند. ترسيب كربن در عرصه هاي طبيعي روشي منطبق با اصول توسعه پايدار بوده و تنهي راهكار شناخته شده براي كاهش كربن اتمسفري و اصلاح وضع موجود است. اين تحقيق با هدف ارزيابي و تعيين كمي اثرات عمليات بيومكانيكي آبخيزداري اجراء شده (نظير بانكت‌بندي، فاروئينگ، پيتينگ، تراس بندي و سكوبندي همراه با كشت و غيره ...) در ترسيب كربن و اولويت‌بندي و انتخاب پروژه‌هاي برتر، طرح‌ريزي و اجرا مي‌شود. محققين بر اين باورند، عامل اصلي پديده تغيير اقليم كه آثار زيان باري براي بشر دارد، افزايش غلظت گازدي‌اكسيد‌كربن در جو است. بيشتر كشورها كاهش ميزان اين گاز را از طريق مهار توسعه صنعتي و استفاده از شيوه‌هاي مصنوعي، به دليل عدم توجيه اقتصادي، مناسب نمي‌دانند. با توجه به توان مناسب ذخيره كربن در بافت‌هاي گياهي و خاك، اين راه‌كار در دهه‌هاي اخير مورد توجه جدي قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه متوسط و ميانگين ترسيب كربن در محل كاشت درختان انگور، بادام و گردو در محل احداث بانكتها به ترتيب 71/ 45، 9 /45 و 2/ 67 تن در هكتار برآورد گرديد. اين در حالي است كه ميزان كربن ترسيب يافته در منطفه شاهد 2 /18 تن در هكتار برآورد گرديده است.بنابراين ميزان ترسيب كربن در محل انجام عمليات آبخبزداري 8 /2 برابر ميباشد.