نقش سيستم هاي سطوح آبگير باران در تامين بخشي از منابع آب

قرنهاست كه جهان براي منابع آب خانگي خود، ايجاد مناظر طبيعي و استفاده هاي كشاورزي به استحصال آب باران متكي است. در سيستم آب شهرهاي قديمي در نواحي خشك و نيمه خشك از آب جمع آوري شده از سقف بامها كه در آب انبار يا تانكهايي ذخيره مي شد، استفاده مي كردند كه در حال حاضر توسعه بيشتري يافته اند. آب باران يك منبع تقريبا مجاني آب خالص است كه مي توان از آن بعنوان منبع آب شرب يا غير قابل شرب استفاده نمود. براي استفاده شرب از آب باران درصورتيكه در آن عوامل بيماري زا وجود داشته باشد بايد آن را تيمار نمود تا ميكروارگانيسم هاي بيماري زا در آن از بين برود. آب باران يكي از خالص ترين منابع آب قابل دسترس مي باشد كيفيت آن هميشه بهتر از آبهاي سطحي و زيرزميني است. زيرا اين آب با خاك و سنگ تماس نداشته بنابراين مواد معدني و نمك را در خود حل نكرده است. اگرچه كيفيت آب باران متاثر از جايي است كه مي بارد. در نواحي صنعتي و يا در جاييكه گرد و غبار زياد است از مقدار خلوص آن كاسته مي شود. يكي از كاربري هاي مناسب آب باران در ايجاد فضاي سبز شهري در بسياري از مناطق كه در تامين آب مورد نياز گياهان دچار مشكل هستند مي باشد و در اين راستا استفاده از سيستم سطوح جمع آوري آب يك روش عملي مي باشد.