جايگاه درس تربيت بدني وارزيابي ان بر اساس مولفه هاي اموزش وپرورش

حضور تاريخي تربيت بدني در برنامه هاي درسي مدارس و ساير نهادهاي رسمي و غيررسمي اجتماعي گوياي اين حقيقت است كه تربيت بدني آزمون زمان را پشت سر گذارده و به عنوان يك فعالّيت آموزشي و پرورشي پذيرفته شده است. به راستي شواهد علمي بسياري وجود دارد كه بر نياز اساسي كودكان، نوجوانان و جوانان به آموزش تربيت بدني و نقش يك زندگي فعّال و سهم تربيت بدني در آن و همچنين لزوم تشويق كودكان به شركت در ورزش ها تأكيد دارد.در نيمه دوم قرن بيستم شواهد بسيار قوي پزشكي و ساير شواهد علمي در تأييد وجود درس تربيت بدني به عنوان يك درس اساسي در برنامه درسي مدارس ارائه شد كه اين شواهد مباني علمي سنگ زيربناي فرد فرهيخته در تربيت بدني و شركت منظّم و مادام العمر در فعاليت هاي بدني را تشكيل مي دهد. تربيت بدني آن قدر مهّم است كه تشكيلات آموزشي، علمي و فرهنگي سازمان ملل يونسكو در منشور خود به سال ۱۹۷۸ جايگاه آن را به عنوان يكي از حقوق اساسي بشر به رسميت شناخت و خواستار فراهم آوردن فرصت هاي آموزشي براي آن در سيستم هاي آموزشي كشورها گرديد (ماده ۱) و از كشورها خواسته شد تا با اختصاص جايگاه شايسته و مهم در نظام آموزشي، تربيت بدني و ورزش را ارتقاء بخشند (ماده ۲). همچنين مادّه هاي ۴ و ۵ منشور يونسكو بر تأمين نيروي انساني كافي و متخصّص براي درس تربيت بدني، برنامه ريزي درسي جامع الاطراف و فراهم آوردن امكانات و ابزارهاي لازم براي درس تربيت بدني و ورزش تأكيد دارند. علاوه بر