اثر ناهنجاري هاي اندام تحتاني بر تعادل ايستا و پوياي دانش آموزان دختر مقطع ابتدايي شهرستان مرودشت

هدف اين تحقيق، بررسي تاثير ناهنجاري هاي اندام تحتاني بر تعادل ايستا و پوياي دانش آموزان دخترمقطع ابتدايي 9 تا 12 ساله شهرستان مرودشت بود. نمونه آماري از روش خوشه اي و به صورت تصادفي انتخاب شدند. تعداد نمونه ها 193 نفر بودند، از بين آنها 12 دانش آموز داراي ناهنجاري پاي پرانتزي و 23 نفر داراي ناهنجاري پاي صاف بودند. از آزمون تعادلي گردش ستاره (SEBT)، به منظور سنجش تعادل پويا و آزمون فلامينگو جهت سنجش تعادل ايستا استفاده شد. بررسي داده ها با استفاده از آزمون t در گروه هاي مستقل انجام گرفت و مشخص گرديد كه در اجراي تعادل پويا گروهي كه داراي ناهنجاري پاي پرانتزي هستند به صورت معناداري با افراد عادي و بدون ناهنجاري به نفع گروه بهنجار اختلاف دارد (11/2= t 037/0=p). در بررسي اختلاف بين اجراي تعادل افراد داراي ناهنجاري كف پاي صاف و دانش آموزان بهنجار، اختلافي در قابليت تعادل ايستا و پوياي گروه ها ديده نشد.