تاثير يك جلسه فعاليت هوازي بر روي بيوماركرهاي استرس اكسيداتيو آزاد شده توسط كبد

مقدمه و هدف: ورزش حاد و تمرين شديد مي توانند باعث استرس اكسيداتيو شود كه در اثر افزايش راديكال هاي آزاد و پاسخ ناكافي از سيستم هاي آنتي اكسيداني مي تواند منجر به آسيب سلولي شود. مطالعات حاكي از آن است كه بين آسيب بافتي و بيوماركرهاي استرس اكسيداتيو ارتباط وجود دارد كه اين موضوع در رابطه با كبد به وضوح مورد بررسي قرار نگرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسي بيوماركرهاي استرس اكسيداتيو پلاسما در رت هاي تمرين نكرده پس از يك جلسه تمرين هوازي با شدت پايين و بالا بود. روش تحقيق: آزمودني هاي تحقيق را 18 راس رت صحرايي نر نژاد ويستار با ميانگين سن ۱۲۰روز و وزن ۷۲/۳۲۵ گرم تشكيل مي داد كه به صورت تصادفي در سه گروه تمرين استقامتي با شدت متوسط (۵ راس رت)ُ تمرين استقامتي با شدت بالا (۵ راس رت) و كنترل (۵ راس رت) تقسيم شدند. بدين منظور بلافاصله ، 3 ساعت و 24 ساعت بعد از جلسة پس از تمرين، ميزان آسپارتات ترانس آميناز (AST)، آلانين ترانس آميناز (ALT)در پلاسما براي توصيف آسيب سلولي اندازه گيري شد. يافته هاي تحقيق: نشان داد كه شدت هاي مختلف ورزش استقامتي باعث افزايش معني دار غلظت AST و ALT در پلاسماي خون رت هاي نر نژاد ويستار مي شود (P≤0.05). علاوه بر اين، 24 ساعت بعد از فعاليت استقامتي نيز ميزان AST و ALT پلاسماي خون كاهش معني داري را نشان نمي دهد(P 0.05). نتيجه گيري: اين نشان دهنده آن است كه بلافاصله بعد از يك فعاليت ورزشي استقامتي متوسط و شديد بيوماركر هاي استرس اكسيداتيو كبدي در پلاسما افزايش پيدا كرده و اين افزايش تا بعد از 24 ساعت ادامه دارد.