ضرورت سلول هاي ماهواره اي براي باززايي (احياي) عضله اسكلتي: بازگشت اين سلول به مركزتوجه

پس از كشف سلول هاي ماهواره اي در 1961، محققان اين سلول ها را به عنوان ميوبلاست هاي خفته اي در نظر گرفتند كه تنها در صورت نياز به ترميم عضله اسكلتي مورد استفاده قرار مي گيرند. تا اثبات رابطه ميان سلول هاي ماهواره اي و ميوبلاست هاي مشاهده شده در طول باززايي عضله، شواهد مربوط به اين تفكر همچنان جمع آوري شدند. متعاقبا، شواهد نشان دادند سلول هاي ماهواره اي به هم پيوسته قادر به خود-بازسازي هستند؛ به گونه اي كه جايگاه مطلوب سلول هاي بنيادين به آنها اعطا شد. با اين حال، بار ديگر نقش دقيق سلول هاي ماهواره اي با ظهور سلول هاي ديگر با قابليت ميوژنيك زير سوال رفت. در اين مقاله، مطالعات نوتركيبي اخير، كه درك گسترده تري از بيولوژي سلول هاي ماهواره اي در اختيار ما قرار دادند، مورد بررسي قرار خواهند گرفت. بر اين اساس مي توان گفت، باززايي عضله اسكلتي بدون وجود سلول هاي ماهواره اي امري غير ممكن است؛ اين امر نقش محوري و غير قابل قياس سلول هاي ماهواره اي را اثبات مي كند.