ارتباط بين شيوع و شدت آسيب با برخي عوامل خطرزا در مسابقات كاراته

هدف از انجام اين تحقيق بررسي ارتباط بين شيوع و شدت آسيب با برخي عوامل خطرزا درمسابقات كاراته مي باشد. جامعه‌ي آماري تحقيق حاضر 94 نفر از كاراته‌كاهايي (با ميانگين سن91/2± 60/23 سال، قد80/4± 23/177 سانتيمتر و وزن11/12± 41/70 كيلوگرم) بودند كه در مسابقات المپياد دانشجويي كاراته قهرماني كشور در سال 1389 شركت كردند. براي بررسي شيوع و شدت آسيب در مسابقات، از دو دوربين فيلم‌برداري استفاده شد. همچنين پزشك مسابقات به وسيله‌ي فرم ثبت آسيب ، آسيب‌هاي هنگام مسابقات را ثبت مي‌نمود و ساير اطلاعاتي كه از طريق فيلمبرداري قابل جمع آوري نبود به وسيله پرسشنامه گردآوري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون خي‌- دو مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بيشترين آسيب‌ها به طور معني داري(001/0 ,P=429/105 X2=) در نقاط وسط تاتامي اتفاق افتادند. با توجه به نتايج استخراج شده بيشترين شيوع آسيب در دقيقه‌ي پاياني مسابقه (دقيقه‌ي 3) رخ داده است(001/0 ,P=543/23 X2=). نتايج آماري بيانگر اين بود كه ميزان شيوع آسيب در افراد با سابقه ورزشي بيشتر بوده است(001/0 ,P=229/38 X2=). همچنين در بررسي ميان شدت آسيب با سابقه ورزشي كاراته‌كاها ارتباط معني داري يافت شد(042/0P=)، اين شدت در كاراته‌كاهاي با بيش از 10 سال تجربه‌ي ورزشي بيشتر بوده است. قابل ذكر است كه بيشترين شدت آسيب به طور معني‌داري(029/0P=) در دقيقه‌ي سوم مسابقات كاراته بيشتر از ساير دقايق بود است. تحقيق حاضر نشان مي‌دهد عواملي مانند مناطق مختلف تاتامي كاراته