ضرورت بهسازي و نوسازي بافت تاريخي به منظورحفظ و ارتقاء هويت شهري نمونه موردي: شهرمشهد

فرسودگي و تخريب بافت‌هاي تاريخي شهر مشهد طي چند دهه‌ي اخير چنان ابعاد گسترده اي به خود گرفته كه هويت مدني فضاهاي شهري را به شدت تهديد مي‌كند. بافت‌هاي تاريخي و فرهنگي شهرها آثار گرانبهايي از فرهنگ، دانش معماري و شهرسازي بومي‌اند و به عنوان جزئي از هويت اجتماعي هر قوم و كشوري تلقي مي‌شوند. در نتيجه حفظ بافت‌هاي تاريخي به عنوان هويتي ضروري براي ادامه حيات شهرها مطرح مي‌گردد. در واقع هويت، پاسخي به پرسش در خصوص چيستي يا كيستي است كه در بستر تاريخي جامعه شكل مي‌گيرد. يكي از دلايل اصلي بحران هويت امروزي شهرها را مي‌توان ناكارآمدي بافت‌هاي تاريخي ذكر نمود. با گذر زمان لاجرم تغيير اتفاق خواهد افتاد، ليكن تداوم همراه با تغيير كه پيوند بين گذشته با حال را ممكن مي‌سازد، خود باعث تعادل بخشي به اين تغيير خواهد بود. در ميان مناطق مختلف شهر مشهد، منطقه ثامن كنوني به دليل مجاورت به حرم مطهر از مهم‌ترين مراكز قديمي و تاريخي شهر به شمار مي‌رود كه سهم عمده‌ي بافت تاريخي را تشكيل مي‌دهد. تحقيق حاضر از نوع كيفي است و روش تحقيق به كار رفته دراين پژوهش توصيفي- تحليلي و روش جمع آوري داده مبتني بر مطالعات كتابخانه‌اي است. و در نهايت با بررسي ضررورت حفظ بافت‌هاي تاريخي به ارائه راهكارهايي جهت نوسازي و بهسازي بافت هاي تاريخي به منظور حفظ و ايجاد هويت براي شهر پرداخته شده است.