عوامل موثر در شكل گيري دانشگاه كارآفرين

آموزش كارآفريني تبادل رسمي و نظام مند اطلاعات و دانش كارآفريني است و دانشگاه ها به عنوان متوليان اصلي تربيت و پرورش منابع انساني متخصص در چند سال اخير به آموزش كارآفريني روي آورده اند؛ زيرا علاوه بر رسالت پيشين دانشگاه يعني آموزش و پژوهش، امروزه رسالت سومي بر عهده دانشگاه ها نهاده شده و آن كارآفريني دانشگاهي است. دانشگاه كارآفرين را مي توان به عنوان نظام توانمندسازي افراد تلقي كرد كه خلاقيت و نوآوري آن ها را به طور برنامه ريزي شده به كار مي گيرد در همين راستا مي بايد اذعان نمود كه يكي از دلايل ضعف مراكز آموزش عالي كشور عدم وجود روحيه‏ي كارآفريني در ميان دانشجويان مي-باشد. لذا مي‏توان يكي از راهكارهاي اساسي در زمينه حل معضل اشتغال دانش‏آموختگان را توسعه كارآفريني در مراكز دانشگاهي برشمرد. اين مطالعه به روش مروري و با استفاده از منابع كتابخانه اي و رايانه اي تدوين شده؛ تلاش دارد ضمن بيان مفاهيم كارآفريني، ضرورت توسعه كارآفريني در مراكز آموزش عالي و ايجاد دانشگاه هاي كارآفرين را بررسي و پيشنهادهايي ارائه نمايد.