اثر آللوپاتي عصاره جو بر جمعيت و زيست توده علف هاي هرز و برخي صفات رشدي كنجد (Sesamum indicum L.)

مشكل اصلي در توليد كنجد، كاهش عملكرد آن به دليل حضور علف هاي هرز است. يكي از راه هاي موثر در كنترل علف هاي هرز استفاده از عصاره گياهان آللوپاتيك است. به همين منظور آزمايشي با هدف بررسي اثر دگرآسيبي عصاره جو بر جمعيت و زيست توده علف هاي هرز و صفات رشدي كنجد در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 4 تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي شاهرود در سال 1394 به اجرا درآمد. تيمارهاي آزمايش شامل: وجين تمام فصل علف هاي هرز، عدم وجين (شاهد)، علف كش تريفلورالين، محلول پاشي برگي با غلظت 50 و 100 درصد عصاره الكلي كاه و كلش جو بودند. نتايج نشان داد كه تيمار وجين علف-هرز بهترين تيمار در بين تيمارها بود به طوري كه موجب افزايش 100 درصدي عملكرد بيولوژيك نسبت به تيمار شاهد شد. تيمار علف-كش بعد از تيمار وجين، افزايش معني داري در صفات رشدي كنجد از قبيل وزن خشك ساقه و برگ و عملكرد بيولوژيك (به ترتيب 155%، 112% و 61%) نسبت به تيمار شاهد ايجاد نمود. با توجه به نتايج به دست آمده از اين آزمايش به دليل تراكم بالاي علف هاي هرز، تيمارهاي علف كش و دو غلظت عصاره جو اثر چنداني بر تراكم و زيست توده علف هرز نداشته است و موثرترين تيمار بر تمامي صفات مورد بررسي در اين آزمايش تيمار وجين بود.