نقش اكوتوريسم گردشگري در حفاظت از محيط زيست و توسعه پايدار

گردشگري از قديم با انگيزههاي متفاوت صورت ميگرفت. در ايران گردشگري به معناي امروزي از دهه 1330آغاز شد،. اكوتوريسم پايدار نياز به روشهاي مديريتي نويني دارد كه داده ها و ستاده هاي محيطي را در هريك از طرحهاي اكوتوريسم دقيقا محاسبه كند. اكوتوريسم گرايش نوين در صنعت جهانگردي است. چشم اندازها و مناظر زيباي طبيعت از كانون‌ها و جاذبه‌هاي توريست پذير اين نوع از جهانگردي است، لذا اهميت دادن به نقش آن در حفاظت از محيط زيست به منظور دستيابي به توسعه پايدار امري ضروري است. اكوتوريست ها كه با انگيزه‌ هاي خاص خود به نواحي طبيعي و بكر كره زمين مسافرت مي‌كنند. تجارب سودمندي به دست مي‌آورند. آنان با كسب معرفت در باره ابعاد فرهنگي - زيست محيطي طبيعت هر منطقه و كشوري به دوستداران و حافظان طبيعت مي‌پيوندند. قدر مسلم فعاليت‌هاي توريستي بر روي محيط زيست تاثيرگذار است و براي جلوگيري و يا كاهش اثرات منفي آن در محيط زيست لازم است برنامه ريزان و دست اندكاران به هنگام تهيه طرح‌هاي جامع و تفصيلي از يك طرف نيازهاي اساسي توريست‌ها را پيش‌بيني كنند و از سوي ديگر نسبت به اثرات مثبت و منفي آن بينديشند. براي حفظ اكوتوريسم پايداري آن بايستي مد نظر باشدكه با سازماندهي، برنامه ريزي درست، مشاركت مردم محلي و آموزش مي توان به آن رسيد . كه در اين مقاله به بررسي وضعيت موجود پرداخته مي شود.