بررسي الگوهاي معماري پايدار در اقليم گرم و خشك از نگاه ارزشهاي سنتي معماري بومي

كاربرد مفاهيم پايداري و اهداف توسعه پايدار در جهت كاهش اتلاف انرژي وآلودگي محيط زيست در معماري، مبحثي به نام معماري پايدار را به وجود آورده است. در اين نوع معماري، ساختمان نه تنها با شرايط اقليمي منطقه خود را تطبيق مي‌دهد، بلكه ارتباط متقابلي با آن برقرار مي‌كند.باپيشرفت معماري مدرن روشهاي بومي كه متناسب باطبيعت واقليم منطقه اي هر بوم بوده ،رو به فراموشي رفته است.بنابراين مي توان با شناخت و بررسي معماري بومي و ويژگيهاي متناسب و هم ساز با اقليم هرمنطقه در بهبود معماري بناهاي امروزي بهره برد و شرايط طبيعي واقليمي مبدل به يكي از مهمترين تدابير در معماري شده و معماران ملزم به رعايت اصول طراحي متناسب ميگردند. از اين رو در مقاله فوق به بررسي ويژگيهاي معماري سنتي وبومي ايران پرداخته ايم ومعماري اقليم گرم و خشك سيستان در جهت بيان اين ويژگي رامطرح كرده ايم و از آن جهت كه منطقه سيستان داراي هوايي گرم وخشك است معماري در گذشته متاثر از اين خصايص بوده كه امروزه بدون توجه به نكات اقليمي بناهاي مدن باقابليتهاي محدود محيطي شكل گرفته است .روش تحقيق در اين كتابخانه اي ومنطبق برمفاهيم معماري ايراني اسلامي ومعماري سنتي ايران است .در اين مقاله سعي شده با نظربه اصول معماري پايدار به بررسي ويژگيهاي مانند تاثير اقليم ،زمين و طبيعت،درطراحي پايدار براي رسيدن به هدف كه همان دستيابي به معماري سنتي به عنوان الگوي معماري پايدار و توسعه پايدار و حفظ زمين و منابع انرژيي آن است بپردازيم. و در نهايت راه كارهاي پيشنهادي براي طرح بناها در اقليم گرم وخشك باشناخت اصولي كه در گذشته رعايت مي شده وجوابگوي نياز هاي يك بنا در اقليم بوده داده شده است