بررسي مزاياي استفاده از گياهان درفضاي داخلي ساختمان هاي مسكوني در جهت ايجاد آرامش رواني براي ساكنان

شايد بتوان گفت هدف اصلي زندگي و تلاشهاي روزمره بشركسب آرامش، آسودگي خاطر وبه طور كلي افزايش اميد به زندگي باشد ولي متاسفانه سبك زندگي در عصر حاضر به ويژه در جوامع شهري ناگزير توام با اضطراب ناشي از سر و صدا، ترافيك، شلوغي ها و انبوهي از كارهاي الزام آور روزمره است كه قطعا تمام اين فاكتورهاي تنش زا سبب افزايش استرس و سلب آرامش انسان مي گردد. از سوي ديگر پيشرفت تكنولوژي و لزوم استفاده از ابزارهايي چون اينترنت، تلفن، تلوزيون، راديو، تبليغات و غيره يكباره انسان را با حجم وسيعي از اطلاعات مواجه مي كند كه اين مورد نيز در افزايش اضطراب وتنش روانيدخيل مي باشد. استرس و تنش هاي منفي زندگي، عاملي است كه نه تنها روح و روان انسان را دچار مشكلات حادمي سازد بلكه علاوه بر آناحتمال بروز بيماريهاي جسمي را نيز افزايش مي دهد كه متاسفانهامروزه اين معضلات انسان ها را بيش از گذشته درگير كرده و در تمام جوامع نيز شاهد بروز و شيوع آن ها هستيم.دغدغه بسياري از معماران و شهرسازان در سراسر دنيا بررسي و اعمال تمهيدات و راهكارهايي است كه بتوانندبه گونه ايبه حل اين معضلات كمك كنند.در اين مطالعه راهكار استفاده از گياهان و فضاي سبز در ساختمان ها به خصوص فضاهاي مسكوني جهت ايجاد آرامش و كاهش تنش و اضطراب هاي روزمره مورد بررسي قرار گرفته است. از ديربازطبيعت وفضاي سبز جزء لاينفك زندگي بشر بوده است، زيرا انسان خودجزئي از طبيعت است. ارتباط انسان با محيط اطراف به خصوص با فضاي سبز يك ارتباط متقابل بوده و درك آن توسط معمار سبب مي شود در خلق فضاهاي معماري با آمادگي ذهني بيشتري ظاهر شود زيراعلاوه بر ساختار فيزيكي يك بنا، محيط اطراف هم در هويت دادن به آن موثر است. مسكن به عنوان اصلي ترين و با اهميت ترين معماري مورد نياز بشر نيازمند حساسيت بيشتري جهت فراهم كردن آسايش فيزيكي، آرامش ذهني و رضايت خاطر ساكنان مي-باشد و طبيعتا نياز به تحقيقات و مطالعات گسترده تري دارد. هرچند ارتباط بيولوژيكي و ذاتي انسان با طبيعت را نمي توان انكار كردو تصور زندگي انسان بدون حضور طبيعت سخت است ولي زندگي امروز بشر به دليل عجين شدن با تكنولوژي رو به ر شد و گسترش شهرنشيني بخصوص استقرار در ساختمان هاي بلند مرتبه و آپارتمان هايبا حداقل فضاي ممكن و جدا شدن فضاي سكونت انسان از زمين سبب شده است ردپاي حضور فضاي سبز در زندگي بشر بسياركم رنگ شود و به تبع آن عوارض نامطلوب آن به تدريج بر زندگي انسان سايه بگستراند و بازتاب هاي منفي وجبران ناپذيري در اخلاق و روحيات فردي، زندگي اجتماعي و حتي سلامت فيزيكي انسانداشته باشد. محدود شدن ارتباط انسان با طبيعت و كاهش فضاي سبز بخصوص در فضاهاي مسكوني كه در حقيقتوظيفه سنگين تري جهت ايجاد آرامش و كاهش استرس هاي ناشي از زندگي روزمره، نسبت به ديگرفضاها دارندضرورت توجه همه جانبه به اين مقوله رابيشتر مي كندتا با بررسي برخي راهكارهاي معمارانه نيل به اين هدف آسان تر گردد. به طور كلي، استفاده از گياهان و فضاي سبز در ساختمان ها باعث جذابيت بيشتر محيط زندگي، كاهش استرس و احساس آرامش، كاهش خستگي فيزيكي و ذهني، خلاقيت بيشتر،افزايش تمركز ومهارتهاي ذهني، كاهش زمان واكنش، كاهش فشار خون، افزايش تحملدرد، افزايش تعاملات اجتماعي،افزايش عزت نفس، بهبود عادات و رفتار،تعديل رطوبت و دماي هوا ، پاك سازي و خنكي هوا، جذب گازهاي مزاحم وخطرناك و... مي شود.