ساختار و شكل گيري نقشمايه هاي ختايي در آموزش طراحي سنتي

طبيعت و زيبائيهاي آن با خيال پردازي هاي هنرمندانه بر روي آن ها دست مايه الهام و طراحي نقوش سنتي بوده است. با توجه به اينكه يكي از عرصه هاي فرهنگي كشورمان طرح ها و نقوش سنتي است، آگاهي از آن ها و آموزش صحيح اين هنر براي حفظ اين ميراث فرهنگي و هنري و انتقال آن به آيندگان اهميت فراوان دارد. طراحي سنتي با هنرهاي سنتي و صنايع دستي ايران پيوندي تنگاتنگ دارد، همچنين كاربرد مفهومي نزديك و اشتراكات و مشابهات نزديك و معناگر ما بين آن ها اين هنرها را با هم عجين كرده است. يكي از وجوه مهم ساختار بصري طراحي سنتي ايران وجه تزئين گرايي آن است، كه در طول تاريخ شكل گيري و كمال اين هنر و با گرايش به تزئين صورت هاي متنوعي به خودگرفته است و در دوره صفويه اين هنر به اوج اعتلاي خود رسيده است. لذا از لحاظ تزئين نمونه هاي بارز و شاخص اين نقوش را در تزئينات انواع هنرهاي تزئيني و كاربردي همچون كاشي و سفال، پارچه، چوب، فلز، شيشه، كتاب آرايي، فرش و غيره مي توان ديد. از اينرو مقاله حاضر بر اساس ساختار نقوش سنتي ( ختايي )، نحوه شكل گيري و تنوع آن در هنرهاي سنتي ايران مي باشد. هدف از آن دستيابي به فرم كلي شكل و تنوع نقشمايه ها ي سنتي است. براي گرد آوري مطالب از روش تحقيق كتابخانه اي و ميداني استفاده شده، كه با تحليل محتواي شكل نقوش سنتي، تعريف، مفاهيم، كاربرد و تنوع آن به شكل توصيفي ارايه شده است.