آسيب‌شناسي سرفصل‌هاي بازنگري شده در آموزش دانشگاهي هنر مبتني بر تحليل محتوا (مورد مطالعه: كارشناسي پيوستۀ معماري داخلي)

سرفصل جديد رشته كارشناسي پيوسته معماري داخلي در 31 /6/ 1392 به تصويب شوراي عالي برنامه‌ريزي آموزشي وزارت علوم رسيده و جايگزين نسخه پيشين (1379) گرديد. هم اكنون اين رشته تنها در دو دانشگاه دولتي يعني دانشگاه هنر تهران و دانشگاه هنر شيراز داير است و از اين دو، دانشگاه هنر شيراز تنها دانشگاهي است كه سرفصل بازنگري شده را از سال نخست به اجرا گذاشته است. با گذشت حدود سه سال از اجراي سرفصل جديد امكان داوري در خصوص نقاط قوت و ضعف آن ميسر شده و فرصت‌ها و تهديد‌هاي آن آشكار گرديده است. روش پژوهش حاظر از نوع كيفي و تحليل محتوا است كه به شناخت و تحليل محتواي آموزشي اين دوره‌ در رويكردي استنتاجي و با نگاهي انتقادي مي‌پردازد. ارزيابي دروس سرفصل بازنگري شده بر اساس سنجه‌هاي مورد استفاده در اهداف بازنگري (سيزده شاخص در سه دسته) نشان مي‌دهند كه در ميان سنجه‌هاي مورد نظر، شاخص «گسترش مهارت‌ها» بيشترين امتياز را به خود اختصاص داده است. پس از آن به ترتيب «كاربردي بودن»، «جامع‌نگري»، «نوآوري و خلاقيت» و «كسب مهارت» ديگر امتيازهاي برتر را از آن خود نموده‌اند. كمترين امتيازها نيز به ترتيب به شاخص‌هاي «شناخت فرهنگ و تمدن ايراني- اسلامي» و «انسان محوري»، «بومي‌سازي» «نيازسنجي» و «منافع اقتصادي» اختصاص يافته است. رويكرد كلان سرفصل به سبب فقدان «چشم‌انداز» عميق و نظري مشخص به «شخصيت مورد انتظار از معمار داخلي» به آموزش مهارت‌هاي «چندگانه» و نه «چند‌وجهي» و به سوي «طراحي محصول» به جاي «طراحي فضا» جهت‌گيري نموده است. به عبارتي در دام كاركردگرايي يا به بيان بهتر «عملگرايي» افراطي گرفتار شده و از اين روي توان برقراري تعادل ميان «طراحي فضا» و «توليد اجزاي فضا» را از دست داده است. از اين روي برخي چالش‌هايي همچون «حرفه در برابر رشته»، «رشته‌محوري در برابر سيستم محوري»، «جزء نگري در برابر كل‌نگري» و «فقدان نگرش انظمامي» در ماهيت سرفصل جديد ديده مي‌شود.