ارايه يك مدل بهينه زمانبندي نگهداري و تعميرات پيشگيرانه بر مبناي قابليت دسترسي، قابليت اطمينان و هزينه براي سيستمهاي چند جزيي (سري ـ موازي) با استفاده از الگوريتم جستجوي ممنوعه

در اين مقاله يك مدل بهينه زمانبندي نگهداري و تعميرات پيشگيرانه غير ادواري براي سيستم هاي چند جزيي، بر مبناي حداكثر قابليت دسترسي اجزاي سيستم (كه تعيين بازه بازرسي بهينه را به همراه دارد) ارايه شده و علاوه بر تامين سطح قابليت اطمينان مورد نياز سيستم و ارضاي ساير محدوديت هاي سيستمي (فعاليت هاي نت و منابع در دسترس)،كل هزينه هاي (مستقيم و غير مستقيم) مرتبط با نت كمينه شده و در صورت نياز يكي از فعاليت هاي نت شامل: 1) بازرسي و سرويس ساده، 2) تعميرات پيشگيرانه و 3) تعويض پيشگيرانه براي هر جزء پيشنهاد مي شود. هر يك از اين فعاليت ها منابع مختلفي مصرف نموده و با توجه به موقعيت جزء مورد تعمير، تاثير متفاوتي بر قابليت اطمينان سيستم مي گذارد. هزينه هاي در نظر گرفته شده شامل هزينه هاي مستقيم (سرويس ساده، تعمير و تعويض) و هزينه هاي غير مستقيم (خواب سيستم و خرابي هاي اتفاقي) مي باشند. از آنجا كه مدل پيشنهادي داراي ساختاري پيچيده بوده، لذا به منظور حل سريع آن از الگوريتم فراابتكاري جستجوي ممنوعه (T.S) استفاده و نتايج ارايه گرديده است. در پايان، كارايي و استفاده از اين مدل، در قالب يك مطالعه موردي، براي يك سيستم 10 جزيي سري ـ موازي (نزديك به واقعيت) نشان داده شده است.