نقش بافت محلات سنتي و مدرن كرانه ساحلي خليج فارس بر متغيرهاي اقليمي نمونه موردي بندرعباس

امروزه توسعه مناطق ساحلي به دلايل اقتصادي در دستور كار دولت و شهرداري هاي شهرهاي ساحلي قرار گرفته است. اين توسعه معمولا با ساتفاده از ضوابط بلند مرتبه سازي يا تراكم بالا و ساخت در 60% زمين صورت مي گيرد. حال آنكه معماري بومي و سنتي مناطق ساحلي خليج فارس بافت نيمه متراكم با تراكم كم را پيشنهاد مي كند. معماران و طراحان شهري نيز به تاثير بافت سنتي را بر جريان هوا، دما، رطوبت و غيره اشارات بسياري كرده اند. اين پژوهش به مقايسه بين دو بافت سنتي و مدرن در شهر بندرعباس مي پردازد تا تاثير اين دو نوع بافت را بر دما هوا بررسي كند. روش تحقيق اين پژوهش كمي بوده و ابزار پژوهش مشاهده با دستگاه استرس سنج محيطي مدل AZ-8758است. نتيايج مقاله نشان مي دهد كه محلات سنتي تغييرات دمايي كمتري نسبت به محلات مدرن دارد و در محلات مدرن با افزايش عمق محله دماي هوا نيز افزايش پيدا مي كند. در محلات سنتي دماي متوسط هوا 4 درجه از دماي متوسط هوا در محلات مدرن كتر بوده كه خود مصرف برق كمتري را مي طلبد. اين مساله نشان مي دهد كه بافت محلات سنتي نسبت به مدرن از كنترل دمايي بيشتري برخوردار است.