بررسي تاريخي شهرهاي بندرلِنگه و بندركُنگ و راهكارهاي طراحي شهري جهت حفظ و ارتقاء آن

بنادر لنگه و كنگ، از بنادر تاريخي و باهويت كناره¬هاي سواحل خليج فارس بوده و بافت و سيماي شاخص اين بنادر لزوم توجه به علل و شرايط شكل¬گيري و تغييراتشان را در طول تاريخ ايجاب كرده است. به جز تغييراتي كه در خيابان¬كشي¬ها و بدنه خيابان¬هاي اصلي، به خصوص بعد از طرح جامع 1345(به عنوان اولين طرح جامع در ايران) و طرح¬هاي توسعه بعدي در حوزه بالافصل خيابان¬ها ايجاد شده، تغييرات محسوسي در محله¬هاي قديمي بندرلنگه پديد نيامده و اين محلات الگوهاي بومي و هويتي خويش را حفظ كرده¬اند. به طور كلي مي¬توان بافت شهري فعلي بندرلنگه و بندركنگ را «خيابان¬هايي نو در بافتي تاريخي» ناميد. در پس اين خيابان¬ها كه مانند خيابان¬هاي ساير شهرهاي كشور است، بافتي بسيار شاخص و باهويت بر جاي مانده كه لزوم توجه به الگوهايش را مورد توجه قرار مي¬دهد. هدف از اين مقاله كوششي بر تبيين و شناسايي بافت شهري، محلات عرفي، معماري بومي، المان¬ها و جزئيات شاخص در بنادر كنگ و لنگه است. از آنجا كه عوامل فرهنگي و اجتماعي از عوامل فيزيكي و كالبدي شهر جدا نبوده و تأثيري مستقيم بر بافت و سيماي شهري دارد، در اين مقاله با استفاده از روش مروري بر تغييرات و تحولات تاريخي و عوامل اجتماعي و فرهنگي در منابع كتابخانه¬اي به تحليل و بررسي چهره امروزين بندر لنگه و بندركنگ پرداخته شده است. يكي از يافته¬هاي مهم مقاله اين است كه اين بنادر داراي هويت ويژه¬اي هستند كه از رهگذر بررسي¬هاي تاريخي مي¬توان به آن دست يافت. روش ديگر بازديدهاي ميداني است و بر اساس آن، اين يافته حاصل شد كه بسياري از ويژگي¬¬هاي بومي اين بنادر، در گذر تاريخ حفظ شده است و لزوم توجه بيشتر در حفاظت و ارتقاء آنها وجود دارد. در انتها نيز بر اين مبنا، تعدادي از راهكارهاي كاربردي طراحي شهري در زمينه حفاظت از هويت بومي و تاريخي آنها پيشنهاد مي¬گردد.