بررسي الگوي توزيع و تراكم جمعيت در حوزه آبخيز قلات (مطالعه موردي: حوزه ابخيز بشار)

با توجه به اهميت روستا در رونق اقتصادي و اجتماعي ممالك،‌ تحولات اخير روستاها و چگونگي استقرار روستا در حوزه‌هاي آبخيز سبب گرديده كه اين مقاله به بررسي الگوي توزيع جمعيت در بخشي از حوزه آبخيز قلات واقع در استان كهگيلويه و بويراحمد بپردازد. در اين راستا محدوده مورد نظر از نقشه توپوگرافي منطقه تفكيك گرديد و نقاط روستايي واقع در آن به همراه مشخصات جمعيتي، سني و جنسيتي آن‌ها ثبت و جهت تجزيه و تحليل به نرم افزازهاي سامانه اطلاعات جغرافيايي انتقال داده شد. در مجموع آمار حدود 46 روستا جمع‌آوري گرديد. به دليل نقش عوامل فيزيوگرافيك، توپوگرافي،كاربري اراضي،‌ شرايط اقليمي و منابع مطلوب آب‌هاي سطحي و زيرزميني و شرايط خاك‌شناسي در چگونگي توزيع سكونتگاه‌هاي روستايي، نقشه هر كدام از عوامل در سامانه اطلاعات جغرافيايي ترسيم گرديد و سپس با توجه به نحوه توزيع روستاها، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه اكثر نقاط روستايي در حواشي رودخانه‌ها و در خطوط ارتفاعي 1724 تا 2024 متري در طبقه شيب 0-15 درصد قرار گرفته‌اند. بيش‌ترين ميزان جمعيت در واحد زمين‌شناسي پليوكواترنر واقع شده است. غالبيت روستاها در طبقات دمايي 13-15 و 11-13 درجه سانتي‌گراد واقع‌شده‌اند. هم چنين توزيع روستاها در طبقات بارشي 674-844 و 844-1018 داراي بيش‌ترين ميزان است. نتايج ضرايب جيني و آنتروپي براي سال‌هاي 1375 و 1385 نشان داد كه مقادير ضريب جيني به ترتيب معادل 19/0 و 24/0 و مقادير ضريب آنتروپي معادل 95/0 و 66/0 است كه حاكي از توزيع نامناسب روستاها است.