مطالعه كاربرد پرليت جهت افزايش رطوبت خاك در مناطق خشك و نيمه خشك

ايران كشوري با اقليم عمدتاً گرم و خشك است. رشد سريع جمعيت مهمترين عامل كاهش سرانه آب تجديدشونده كشور در قرن گذشته بوده است. با توجه به ميزان منابع آب و سرانهٔ مصرف، ايران از جمله كشورهايي است كه در گروه كشورهاي مواجه با كمبود فيزيكي آب قرار دارد .در اين مطالعه ، براي بررسي تاثثير كاربرد پرليت در افزايش رطوبت خاك در ايستگاه حفاظت اب و خاك خواجه آبگير لوزي شكل به ابعاد 260*260 سانتيمتر احداثشده كه در انتهاي هر سامانه چاله اي به عمق 70 سانتيمتر و به قطر 65 سانتيمتر در نظر گرفته ودر هرچاله نهال پسته كاشته شده است . با تيمارهاي كوزه سفالي به ارتفاع 70 سانتيمتر و به قطر 10 سانتيمتر ، مواد جاذب رطوبت پرليت با مخلوط حجمي 1-1-2 ( پرليت – ماده آلي –خاك ) و شاهد، بصورت طرح آزمايشي بلوكهاي كامل تصادفي در كرتهاي آزمايشي در سه تكرار اجرا شد. قبل از آمار برداري در ابتداي هر سال از محل سامانه ها ، علفهاي هرز را از بين برده و با غلطك دستي خاك سامانه كوبيده شده تا موجب افزايش ضريب رواناب گردد.آماربرداري ازميزان رطوبت به مدت سه سال بوسيله دستگاه TDR از محل چاله ها انجام گرفت. همچنين PWP ، Fc و جرم مخصوص ظاهري هر تيمار با نمونه برداري از خاكها به صورت دست نخورده جهت محاسبه آب قابل استفاده اندازه گيري گرديد. بررسي نتايج داده ها و تجزيه آماري با نرم افزار SAS انجام و با آزمون دانكن مورد مقايسه قرار گرفت و در سالهاي مختلف با احتمال 1 و5 درصد تيمار پرليت در ماههاي تر و خشك بهترين تيمار از لحاظ ماندگاري رطوبت محسوب مي شود .با توجه به نتايج حاصل از ميانگين رشد طولي و قطري نهالها كه نشان مي دهد رشد نهالها درتيمار پرليت بيشتر از ساير تيمارها مي باشد