ارزيابي دقت روشهاي EPM و PSIAC در برآورد رسوبات حوزه آبخيز كنج كوه مهريز با استفاده از رسوبات پشت بند

فرسايش خاك و انتقال رسوب يكي از مشكلات اغلب حوزه هاي آبخيز است كه براي اجراي برنامه هاي مديريتي در جهت رسيدن به توسعه پايدار، ارزيابي مدل هاي تجربي برآورد رسوب دهي حوزه آبخيز ضروري است. از مدل هاي فرسايشي استفاده شده در ايران، مدلEPM وPSIAC مي باشد و از جمله شيوهاي مناسب ارزيابي اين دو مدل رسوب سنجي مخازن سدها است. در اين تحقيق، حوزه آبخيز كنج كوه مهريز در استان يزد انتخاب شد. در اين منطقه 15 سد سنگ و ملاتي در طي سالهاي مختلف احداث شده است، كه رسوبات حوزه در مخازن اين سدها به تله افتادند. در طي محاسبات ميزان رسوب دهي ويژه در روش حجم سنجي سدها 68/118(متر مكعب در كيلومتر مربع در سال) و در دو مدل EPM و PSIAC به ترتيب 86/117و 44/178(متر مكعب در كيلومتر مربع در سال) برآورد شد كه اين نتايج نشان داد در منطقه مطالعه شده مدل EPM داراي دقت بالاتري نسبت به مدل PSIACاست و همچنين سدهاي اصلاحي منطقه با توجه به ميزان رسوب گيري،رسوبات حوزه نقش به سزايي در منابع آب پايين دست ايفا مي كنند. در مدل EPM حدود 66 درصد از مساحت حوزه داراي كلاس كيفي فرسايشي كم تا خيلي كم است، كه با روش هاي بيولوژيكي (نهال كاري و كپه كاري) كه داراي توجيه اقتصادي قابل توجه اي خواهد داشت قابل كنترل است و با مديريت صحيح، ما را در جهت رسيدن به توسعه پايدار حوزه آبخيز كمك مي كند.