تخمين رواناب حوضه¬هاي آبريز فاقد آمار به كمك روش سازمان حفاظت خاك (مطالعه موردي : حوضه آبريز كسيليان)

رواناب يكي از مهمترين متغيرهاي هيدرولوژيكي مورد استفاده در بيشتر فعاليت¬هاي مرتبط با مهندسي منابع آب مي¬باشد. پيش بيني قابل اطمينان ميزان رواناب از سطح زمين به مجاري و رودخانه¬ها در حوضه¬هاي آبريز فاقد ايستگاه¬هاي هيدرومتري، سخت و وقت¬گير است. استفاده از روش ارائه شده به وسيله سازمان حفاظت خاك(SCS) در بررسي شرايط جذب و دفع آب در خاك و چگونگي شكل گيري هيدروگراف(آبنمود) سيلاب طرح براي سازه هاي هيدروليكي، موضوع اصلي اين تحقيق را تشكيل مي¬دهد. در اين راستا مجموعه عوامل اقليمي كه اثرات توأمان آنها به صورت شرايط بارندگي شديد(رگباري) وارد عمل مي¬شود و نيز عوامل وابسته فيزيكي و پوشش گياهي خاك كه در تبديل بارندگي به جريان سطحي(رواناب) نقش اساسي دارند، در يك منطقه جغرافيايي مشخص(مطالعه موردي حوضه آبريز كسيليان) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يكي از روش¬هايي كه به طور عمده براي بررسي چگونگي شكل¬گيري جريان سطحي(رواناب) در اثر بارندگي حاصله بر روي زمين مورد استفاده قرار مي-گيرد روش موسوم به SCS مي¬باشد. در اين روش به طور عمده شرايط خاك و پوشش گياهي آن در تبديل بارندگي به رواناب توجه شده است. هدف از اين تحقيق تخمين رواناب با استفاده از روش SCS و شماره منحني(CN) از داده¬هاي روزانه بارش در حوضه آبريز كسيليان مي¬باشد. با بررسي نتايج بدست آمده از مدل SCS در حوضه آبريز كسيليان مشخص شد كه بين رواناب مشاهده¬اي و محاسباتي همبستگي پاييني وجود دارد كه به نقطه ضعف¬هاي اين روش بر مي¬گردد از جمله آنها اين است كه اين روش شدت بارندگي را ملاك قرار نمي¬دهد؛ همچنين رواناب توليد شده به CN حساسيت زيادي داشته و هرگونه اشتباه در تفسير جداول باعث ايجاد تفاوت¬هاي فاحش مي-شود